Það er varla von að fólk taki mikla afstöðu til skuldaleiðréttingarinnar fyrr en það sér sjálft hvað það fær niðurfellt af húsnæðisskuldum sínum.

Líklega mun það móta afstöðu flestra.

Það er náttúrlega hægt að taka almenna afstöðu til þessa, mikil ósköp, um þetta hefur jú verið deilt svo árum skiptir.

Þá munu sumir segja að loks fái langþreyttir skuldarar einhverja lausn sinna mála, þetta sé réttlát aðgerð og en líka táknræn.

En aðrir munu segja að vitlaust sé að útdeila fjármunum með þessum hætti, nær væri að nota þá til greiða skuldir ríkisins eða til að byggja upp innviði samfélagsins sem óneitanlega hefur hrakað.

Eins og segir, fólk bíður eftir því að sjá hvað það hefur sjálft upp úr krafsinu. En þetta er ekki góður dagur til að mótmæla, og þá ekki vegna kuldans – heldur vegna þess að fólk veit ekki alveg hvaðan á sig stendur veðrið.

Skoðanirnar eru auðvitað skiptar. Þetta skrifar Vilhjálmur Þorsteinsson:

Nærri helmingur Stóru Millifærslunnar (45%, 36 milljarðar) fer til fólks sem á meira en 13 mkr. í eigið fé í húsnæði sínu (m.v. hjón). Flestir í þeim hópi keyptu fyrir 2004 og lentu ekki í neinum forsendubresti, miðað við upphaflegar væntingar. Af hverju er þessi hópur að fá 36 milljarða (!!) úr galtómum og skuldugum ríkissjóði? Þetta er vitaskuld galið.

En Marinó Gunnar Njálsson segir:

Jæja, þá er búið að tilkynna skuldaleiðréttinguna og hún er eins og áður hafði verið kynnt 80 ma.kr. í beinni innborgun á höfuðstól, inn á greiðslujöfnunarhöfuðstól eða vanskil. Síðan geta þeir sem eiga góða launagreiðendur notað séreignarsparnað í nokkur ár til að lækka skuldir enn meira. Ég lít fyrst og fremst á þessa aðgerð sem viðurkenningu á því að fólk varð fyrir órétti. Þetta er ekki fullt uppgjör á tjóninu og líklegast verður það aldrei að fullu bætt. En ekki var kynningarfundurinn fyrr búinn, en formenn VG og Samfylkingar komu fram og öskruðu „óréttlæti“. Ég spyr þá, ef þetta er óréttlæti hvaða nafn gefa þau þá aðgerðunum sem þau stóðu fyrir?