Bjarni Benediktsson kastar við og við fram þeirri hugmynd að selja megi lífeyrissjóðunum hlut í Landsvirkjun.
Þessu er alltaf jafn illa tekið – það er ljóst að enginn hljómgrunnur er fyrir slíkri sölu. Framsóknarflokkurinn fer heldur ekki með í slíkan leiðangur.
Það er ekki þar með sagt að þetta sé vond hugmynd. Það hefur til dæmis verið talað um að salan gæti verið háð þeim skilyrðum að lífeyrissjóðirnir fengju ekki að selja hlutina áfram til annarra en ríkisins – ríkið myndi þá eiga forkaupsrétt.
Reyndar var athyglisvert að á ársfundi Landsvirkjunar talaði Bjarni Benediktsson minnst um álver, þau eru orðin býsna fjarlægur kostur eins og var reyndar strax á tíma síðustu ríkisstjórnar – hann talaði hins vegar heilmikið um sæstreng til Bretlands.
Fé lífeyrissjóðanna er farið að valda verulegum vandræðum innan haftanna. Þeir geta ekki fjárfest í útlöndum. Nú eru þeir afar virkir á fasteignamarkaði í gegnum nokkur fasteignafélög. Þessi félög eru að kaupa húsnæði út um allt – og hækka um leið verðið á því. Og þau standa í byggingaframkvæmdum.
Nú eru til dæmis uppi hugmyndir um að fara í miklar byggingaframkvæmdir á stóra flæminu sem er milli Miðbæjarins, hafnarinnar og Hörpu. Í þessu árferði er hætt við að þarna verði stórkostlegt skipulagsslys.
Þarna virðast vera komnir aðilar sem stefna að einu og aðeins einu – að hámarka byggingamagnið. Það þýðir að byggt verður hátt og þétt. Jafnvel sýnist manni eins og sé tekið mið af hæð Hörpu.
Þetta gengur ekki. Byggð á þessu svæði þarf að vera í eðlilegu framhaldi af hinni heldur lágreistu miðborgarbyggð. Hún þarf að vera í samfellu við Miðbæinn – og hún má ekki skyggja á Hörpu. Við þurfum ekki Borgartún í Miðbæinn.
Eitt þeirra húsa sem er boðað að þarna rísi eru höfuðstöðvar Landsbankans. Það virðist vera skynsamlegt hjá bankanum að byggja þarna. Bankinn mun vera á fjórtán stöðum í Miðbænum og víða í leiguhúsnæði. Það væri afar vont ef hann hyrfi á brott úr bænum – nú er hið gamalgróna útibú Arion-banka (áður höfuðstöðvar Búnaðarbanka) að hverfa úr bænum.
Landsbankinn getur sett gott fordæmi með því að byggja smekklega, á mátulega smáum skala og í anda byggðarinnar sem er fyrir – þarna er ekki pláss fyrir stórbyggingar úr gleri og málmi. Í þeirri deild nægir Harpa.
Þessar hugmyndir fasteignafélagsins Regins um uppbyggingu við Austurhöfnina vekja ugg. Reginn er að stærstum hluta í eigu lífeyrissjóða – sem vita ekki hvað þeir eiga að gera við peningana.