Könnun MMR á áliti almennings á persónuleika stjórnmálamanna gefur ýmsa möguleika á vangaveltum.
Í fyrsta lagi er það staða Katrínar Jakobsdóttur. Hún algjörlega rústar samkeppninni. Hún er talin vera heiðarleg, gædd persónutöfrum, hún er sögð standa við sannfæringu sína, vera í tengslum við almenning og hún er talin ákveðin og sterk.
Sá eini sem getur keppt við hana er Jón Gnarr sem er á leið út úr stjórnmálum. Og jú – Ólafur Ragnar Grímsson er talinn vera sterkur og ákveðinn, fæddur leiðtogi, en hann skorar ekkert sérlega hátt í heiðarleikanum.
Ef marka má þetta ættu Katrínu að vera allir vegir færir í stjórnmálum. Það virkar eiginlega eins og það sé félagsskapurinn – flokkurinn sem hún veitir forystu – sem dregur hana niður. Í öðrum hópi gæti Katrín orðið forsætisráðherra – eða hvað?
Karlmennirnir, Sigmundur Davíð Gunnlaugsson, Árni Páll Árnason, og Bjarni Benediktsson, veita forystu flokkum sem njóta talsvert meira fylgis en VG. En þeir koma allir mjög illa út úr þessari könnun, sérstaklega hvað varðar mat fólks á heiðarleika þeirra, sannfæringu og skilningi á kjörum almennings.
Það mætti næstum álykta að þar sé öfugt farið en með Katrínu – að þeir þrír dragi flokka sína niður.
Ef marka má könnun MMR ber Katrín Jakobsdóttir höfuð og herðar yfir þá sem eru í landsmálapólitíkinni. Hvers vegna nær hún þá ekki meiri árangri?
