Líklega hefur komið flatt upp á forystu Sjálfstæðisflokksins hversu hörð andstaðan við að draga til baka ESB umsóknina hefur reynst vera.

Kannski hafa Bjarni og Illugi bara rýnt í skoðanakannanir þar sem mátti lesa að í röðum stuðningsmanna flokksins væru fáir sem beinlínis vildu aðild?

En þá er þess að gæta að stór hluti Sjálfstæðismanna vill samt fá að ákveða sjálfur, semsagt kjósa um aðild, og hitt er að fylgi flokksins er lítið um þessar mundir – margir sem hafa áður stutt flokkinn og gætu vel gert það aftur ef svo ber undir, eru líka gramir.

Eðlilega grafa fjölmiðlar upp yfirlýsingar forystumanna úr flokknum þar sem þeir sóru og sárt við lögðu að viðhöfð yrði þjóðaratkvæðagreiðsla. Þannig virkar líka internetið, það er stálminnugt og getur komið stjórnmálamönnum í óþægilega aðstöðu á augabragði.

Stuðningsyfirlýsingar frá Ragnari Arnalds og Hjörleifi Guttormssyni hjálpa Sjálfstæðisflokknum ekki mikið.

Það var líka áberandi á fundi sem var haldinn til stuðnings Bjarna Benediktssyni í Valhöll um daginn hversu gamlir fundarmenn voru, þar sat til dæmis Halldór Blöndal mjög áberandi á fremsta bekk.

Stuðningurinn við ESB er mestur í Reykjavík. Þar er hætt við að forysta Sjálfstæðisflokksins fæli frá sér ungt fólk sem býr í borginni, er alþjóðasinnað í hugsun, er vel upplýst, laust við kreddur og þráhyggjur, og skynjar að tækifærin fyrir hana liggja mestanpart í Evrópu hvað varðar menntun, störf og menningu.

Þarna, í frétt RÚV frá því í kvöld, kemur sjónvarpsþátturinn Silfur Egils nokkuð við sögu.