Það er ansi erfitt ástandið í kringum Ríkisútvarpið. Margt gott fólk hefur misst vinnuna, þeir sem eftir sitja eru með snert af því sem kallast survivor´s guilt. Ríkisútvarpið hefur hins vegar lögboðið hlutverk – og við verðum að gjöra svo vel að sinna því.
Líklega hefur aldrei setið Alþingi sem er svo lítt vinveitt Ríkisútvarpinu. Á árum áður voru alltaf öfl innan Sjálfstæðisflokks og Framsóknarflokks sem vildu standa vörð um Ríkisútvarpið – þó ekki nema menningarinnar vegna. Það verður að segja eins og er að menningin hefur oft átt sterkari talsmenn í Sjálfstæðisflokki og Framsókn.
Núorðið verður minna vart við þessi öfl – það er frekar eins og stuðningsmenn flokkanna og stjórnarliðar hugsi Ríkisútvarpinu þegjandi þörfina.
Auðvitað er eðlilegt að uppi sé krafa um niðurskurð, en raunar má benda á að fjórum sinnum hefur verið skorið niður hjá RÚV síðan í hruni. Fyrri stjórnarflokkar skáru líka. Með fyrirkomulagi eins og nú er, nefskatti, er alltaf hætta á að stjórnmálamenn seilist í tekjustofninn. Við þessu var margsinnis varað, meðal annars af norrænum útvarpsstjórum. Og með þessu er líka hægt að refsa fjölmiðlinum eða umbuna honum.
Það er hætt við því að þeir sem rísa upp til varnar Ríkisútvarpinu nú hafi ekki erindi sem erfiði. Það lítur fremur út að enn meiri niðurskurður verði raunin – eins og menntamálaráðherra hefur kunngjört. Rúv fær þá að sýna aðeins meiri auglýsingar gegn því að missa 250 milljónir króna í viðbót. Háværir stuðningsmenn stjórnarflokkanna láta sér vel líka þegar Rúv fær á baukinn.
Gremjan virðist líka finna sér einkennilegan farveg. Manni sýnist að hún beinist aðallega að útvarpsstjóra. Það voru hrópuð slagorð gegn honum fyrir utan útvarpshúsið í dag. Stjórnendur Rúv eru þó ekki að gera annað en að framfylgja þeirri stefnu sem er mörkuð í fjárlögum. Það eru engin teikn á lofti um að hún breytist, þrátt fyrir mótmæli, enda virðist málið vera komið í mjög hefðbundinn vinstri/hægri farveg.
Skotgrafahernaður af því tagi gerir Ríkisútvarpinu ekki mikið gagn.
En starfsumhverfi fjölmiðla er afar ótraust þessa dagana, og ekki bara á Íslandi. Fólk er einfaldlega ekki tilbúið að borga mikið fyrir fjölmiðlaefni lengur, ekki eftir tilkomu netsins. Ekki bætir úr skák að efnahagsbati hér lætur rækilega standa á sér. Það er víðar en hér að sótt er að ríkisfjölmiðlum. Í Grikklandi var ríkisfjölmiðillinn einfaldlega lagður niður og hérna getum við séð hvernig hefur verið skorið niður hjá BBC um heil 20 prósent.
