Það er ýmislegt merkilegt í orðum Sigmundar Davíðs Gunnlaugssonar um að nú sé komið að „upprisu millistéttarinnar“.
Þarna er nefnilega viðurkenning á því að Ísland sé stéttskipt land – og að það þurfi máski að færa fjármagn frá þeim sem meira hafa til þeirra sem minna hafa.
Frá yfirstétt til lægri stétta.
Því ef er til millistétt, þá hlýtur líka að vera til yfirstétt og lágstétt.
Enginn fer að halda því fram að lágstéttirnar fái of mikið, þótt síðasta ríkisstjórn hafi nokkuð reynt að hlífa þeim.
En það er millistéttin sem hefur orðið harðast úti, samkvæmt forsætisráðherra.
Yfirstéttin virðist hins vegar hafa allt sitt á þurru – enda nýtur hún þess að eiga kvóta, peninga í útlöndum, utan hafta, og þess að fá skuldir afskrifaðar í bönkum.
Þetta heita stéttaátök.
