Ólafur Ragnar Grímsson segir við fimmtu embættistöku sína stjórnarskráin hafi reynst vel eftir hrun, hún hafi valdið því að hægt var að boða til fjölda kosninga – reyndar efndi hann sjálfur til tveggja af þeim.

Það var vissulega kosið um Icesave, en ekki um aðra hluti eins og til dæmis það að innlán í bönkum skyldu tryggð upp í topp, um kvótamálið eða skuldir heimilanna.

Eins og stjórnarskráin er skrifuð nú er það háð duttlungum forseta hvaða mál eru sett í þjóðaratkvæðagreiðslu.

Í nýrri stjórnarskrá er gert ráð fyrir að forsetinn haldi málskotsrétti sínum – sem reyndar er nokkuð hæpið vegna þess að einnig er gert ráð fyrir því að nokkuð lág hlutfallstala kjósenda geti krafist þjóðaratkvæðagreiðslu um mál.

Ný stjórnarskrá hefði semsagt engu breytt í þessu efni, nema síður sé. Þvert á móti eru líkur að kosið hefði verið um fleiri mál, til dæmis hefði nýja stjórnarskráin gert andstæðingum ESB kleift að krefjast atkvæðagreiðslu um hvort fara ætti í aðildarviðræður. Líklega hefði þeim tekist að safna nægum fjölda til þess.