Það er dálítið bratt að halda því fram að algjör óvissa ríki um hvernig eigi að túlka svörin í þjóðaraatkvæðagreiðslunni næsta laugardag.

Fyrsta spurningin, og sú stærsta, hljóðar svo:

„Vilt þú að tillögur stjórnlagaráðs verði lagðar til grundvallar frumvarpi að nýrri stjórnarskrá?“

Þetta er eiginlega alveg skýrt. Þeir sem samþykkja þetta fallast á að tillögurnar verði grunnurinn að stjórnarskrá sem Alþingi gengur endanlega frá. En þeir eru ekki að greiða því atkvæði að tillögurnar verði stjórnarskrá. Þá hefði þurft að orða spurninguna öðruvísi – hugsanlega myndi það ganga í berhögg við gildandi stjórnarskrá.

Ég hef heyrt í stjórnlagaráðsliðum sem viðurkenna að að í tillögunum séu hlutir sem þarf að laga.

Í stjórnarskránni sem nú er í gildi – og verður það þangað til búið er að samþykkja nýja – stendur að breytingar á stjórnarskránni skuli samþykktar á tveimur þingum, með kosningum í milli. Þar er ekki gert ráð fyrir neinni þjóðaratkvæðagreiðslu, ekki neins staðar í ferlinu.

Þannig að eftir atkvæðagreiðsluna á laugardag fær Alþingi tillögurnar til umfjöllunar –  og getur gert á þeim breytingar.  Verði stjórnarskrármálið klárað í þinginu í vetur – sem er frekar ólíklegt – kemur til kasta nýs þings sem tekur til starfa eftir kosningar. Það er svosem ekki sérlega líklegt að það afgreiði stjórnarskrána heldur. Enn eru nokkur tækifæri til að leiða málið niður í blindgötu og kyrkja það.

Það veltur þó talsvert á úrslitum atkvæðagreiðslunnar – og kosningaþáttökunni.