Til er nokkuð sem heitir samtrygging stjórmálaflokka. Hún fór í gang þegar pólitíkusar skömmtuðu sér miklu betri eftirlaunakjör en fólkið í landinu. Hennar sér líka staðiþegar gera á breytingar á kosningakerfinu. Þegar flokkarnir samþykktu einróma að úthluta sjálfum sér fé úr ríkissjóði til að standa straum af kosningabaráttu var það líka dæmi um samtryggingu. Og líka þegar er verið að skipa sendiherra – þá er passað upp á að allir flokkar fái einhverja sneið.

Í ljósi þessa er merkilegt að heyra hvað Bjarni Benediktsson, formaður allsherjarnefndar Alþingis, segir um mál tengdadóttur Jónínu Bjartmarz. Þetta hefur Stöð 2 eftir Bjarna:

"Sá háttur hafi verið hafður á að hafa þverpólitískt samráð um afgreiðsluna í undirnefnd allsherjarnefndar. Bjarni segir því allar fullyrðingar um að staðið hafi verið óeðlilega hafi verið órökstuddar og standist enga skoðun."

Það er semsé allt í lagi með málið af því allir stjórnmálaflokkar komu að því.

— — —

Trúa menn því í alvörunni að Ólafur Ragnar Grímsson fari að beita klækjabrögðum til að koma vinstri stjórn til valda í landinu? Eða er þetta barasta paranoja í Styrmi Gunnarssyni? Í Reykjavíkurbréfi sunnudagsins var þessi kenning sett fram og staðhæft að Sjálfstæðismenn myndu gera allt sem í þeirra valdi stendur til að afstýra því að Ólafur Ragnar komi nálægt stjórnarmyndun.

Guðlaugur Þór Þórðarsson var í Silfri Egils á sunnudaginn. Aðspurður sagðist hann ekki hafa áhyggjur af þessu. Það kveður hins vegar við annan tón hjá samflokkskonu hans Ástu Möller sem skrifar á vefsíðu sinni að stjórnarmyndun verði að fara fram án afskipta forsetans:

"Hitt atriðið í Reykjavíkurbréfinu varðar hugsanlega virka íhlutun forseta Íslands í stjórnarmyndun, sem er áhyggjuefni og ógnun við lýðræðið í landinu.Það er mikilvægt að allt frumkvæði í stjórnarmyndun verði á höndum forystumanna flokkanna, án afskipta og íhlutunar forsetans."

— — —

Sumir eru farnir að þjófstarta vangaveltum um hvort Ólafur Ragnar sitji áfram á forsetastóli – eða hvort verði forsetakosningar á næsta ári? Sjálfstæðismenn hafa alltaf viljað hafa einhver þæg nóboddí á Bessastöðum, einhvers konar framlengingu á embættismannakerfinu og nöfnin sem heyrast nefnd úr þeim ranni eru þessu marki brennd. Kjósendur hafa verið annarrar skoðunar og kosið forseta sem Sjálfstæðisflokkurinn vill ekki.

Raunar held ég að sé talsverð stemming fyrir því meðal landsmanna að Ólafur sitji áfram. Hann getur það sjálfsagt ef hann vill.

Eða heyri ég góðar tillögur um arftaka?