Hví þetta sérkennilega umburðarlyndi gagnvart ofbeldi – öllum tegundum þess?

Ég er alveg sammála þeim sem gagnrýna dóm Hæstaréttar í umtöluðu nauðgunarmáli.

Um daginn var sagt í blöðunum frá manni sem fékk tveggja mánaða skilorðsbundið fangelsi fyrir að reyna að aka niður konu sína. Eftir frásögninni að dæma var þetta nánast morðtilraun.

Það var líka sagt frá manni sem var dæmdur í langt fangelsi vegna hrottalegs morðs. Hann var á leiðinni úr fangelsi eftir að hafa setið innan við tíu ár – þá lét hann sig hverfa af heimili Verndar og þarf kannski að vera aðeins lengur í tukthúsi.

Minna en tíu ár fyrir morð.

Tilgangur refsinga er aðallega þríþættur: Að taka þá sem eru hættulegir samfélaginu úr umferð. Að tyfta þá sem gerast sekir um glæpi – má jafnvel segja hefna sín á þeim. Að reyna að gera sakamenn að betri einstaklingum.

Þetta er svona um það bil mikilvægisröðin. Síðasta atriðið er veigaminnst – þeir sem fremja alvarlega glæpi vita að þeir eru að segja sig úr lögum við siðað fólk.

Auk þess hafa refsingar þann tilgang að vara aðra við að brjóta af sér og halda þannig glæpastarfsemi í skefjum. Þegar dómar eru svona vægir hafa þeir varla mikinn fælingarmátt.