Rústirnar á Lækjartorgi standa eins og opið sár í borgarmyndinni.

Það virðist enginn vita almennilega hvað á að gera við þetta. Borgarstjóri gaf stórar yfirlýsingar þegar hann var í slökkviliðsbúningi á degi eldsvoðans, síðan hefur hann verið heldur þögull um málið. Nú er sagt að borgin og eigendur hússins hafi ekki náð samkomulagi um verð fyrir lóðina og brunnið spýtnabrakið. Kemur kannski ekki á óvart eftir yfirlýsingar Villa.

Ég held að fáir geti hugsað sér að rísi þarna nútímalegt stórhýsi. En það er heldur ekki sérlega aðlaðandi hugmynd að húsin verði endurbyggð án talsverðra breytinga.

Það er hætt við að ef húsin verða endurreist í upprunalegri mynd að engin starfsemi fái þrifist þar almennilega nema veitingarekstur eða minjagripasala. Yfrið nóg er af slíku í bænum.

Það þarf að kveikja líf á Lækjartorgi. Til að það megi verða þarf að byggja þarna af myndarskap.

Það er allt í lagi að endurbyggja framhliðar húsanna með einhverjum hætti. En að baki þeirra þurfa að rísa byggingar sem draga að sér fjölbreytt mannlif: Kvikmyndahús sem gæti rúmað listabó, sal fyrir leiksýningar, rými þar sem börn geta leikið sér – við Potsdamer Platz í Berlín komum við Kári smækkaða útgáfu af Legolandi innandyra.

Ég auglýsi eftir fleiri hugmyndum.