Gunnar Smári Egilsson, formaður framkvæmdastjórnar Sósíalistaflokksins, furðar sig á því hvers vegna sumir mega nota plast en aðrir ekki. Honum sé meinað að setja matvörur sínar í plastpoka á meðan birgjar fá að plasta öllu sínu í plast.

„Nú geri ég mér alveg grein fyrir að óhófleg plastnotkun sé slæm og að það er löngu tímabært að draga úr henni. Ég skil samt ekki hvers vegna það er búið að taka plastpoka af okkur viðskiptavinunum í matvörubúðunum á meðan birgjarnir fá að pakka öllu sínu í plast.“

Þetta geri það að verkum að neytendur þurfi að kaupa vörur í plasti til að setja í fjölnota poka sína eða í maís- eða bréfpoka sem þeir geta keypt í verslunum.

„Við förum því heim með gríðarmagn af plast í maís- eða bréfpoka. Og förum svo með plastið út í tunnu í þessum pokum, svo við þurfum að sturta út þeim í plasttunnuna í stað þess að henda pokanum með eins og áður var.“

Nú hafi Bónus flækt málin enn frekar og geyma nú maís-pokana inni í verslunum sínum svo aðgengið að þeim er verra.

„Bónus hefur gengið lengra, en hætt að hafa maís-pokana við kassana heldur geymir þá inn í búðinni svo við þurfum að sækja þá þangað til að geta sett allt plastið frá birgjunum ofan í þá.“

Gunnar Smári segist ekki skilja þetta. Neytendur séu einir látnir taka slaginn fyrir umhverfið á meðan fyrirtæki fá að nota plast eins og þeim sýnist.

„Það er vonlaust að skilja þetta nema sem einskonar trúarathöfn. Og hún er ill. Hún boðar að við séum syndugar verur sem verðum að taka ábyrgð á eyðileggingu jarðarinnar á meðan að þau sem eru sannarlega að eyðileggja jörðina, fyrirtækin sem nota óhóflegt plast, eru stikkfrí, fá að fylla búðirnar og maís-pokana okkar af plasti.“

Gunnar Smári veltir því fyrir sér hvers vegna náttúruverndarsamtök séu ekki búin að benda á þetta. Það eigi ekki að láta almenning einan bera ábyrgð á umhverfinu á meðan auðvaldið fær að halda umhverfisspjöllum áfram óáreitt.

„Ég skil ekki hvers vegna ýmiss náttúruverndarsamtök taka þátt í þessu og mótmæla þessu ekki. Umfjöllun um umhverfismál sem færir sök yfir á almenning, frá fyrirtækja- og fjármagnseigendum, öðru nafni auðvaldinu, er í raun að styðja auðvaldið og alræðisvald þess. Og þar með eyðingu umhverfis. Þannig er nú það.“