Dagrún Þórný skrifar hér sína upplifun af viðhorfi til sín þegar hún var í grunnskóla. Þetta viðhorf tíðkast sums staðar enn og er kominn tími á að vekja upp þá umræðu sem felur í sér mismunun nemenda. Erfiðleika þeirra til þess að fóta sig í menntakerfinu vegna skorts á skilning. Oft verða þeir nemendur fyrir miklu aðkasti og þurfa því kennarar, starfsmenn og aðrir innan stofnana að vera til staðar en ekki ýta undir efasemdir viðkomandi um sjálfan sig.
Um er að ræða gestablogg sem birtist á síðunni Vynir.is:
“Kæri aðstoðarskólastjóri
Árið 1993 kallaðir þú 16 ára gamla óharðnaða unglingsstelpu inn á þína skrifstofu og tilkynntir henni að hún hefði fallið í nær öllum samræmdu prófunum og sagðir bókstaflega á þessum fundi að það yrði ekkert úr henni.
Þessi stelpa fór þá um haustið sama ár í fornámsbekk í Réttarholtsskóla og náði upp 10 bekknum með góðum einkunnum.
Þessi stelpa fór í Fjölbrautaskólann í Breiðholti og útskrifaðist af skrifstofubraut árið 2003.
Þessi stelpa fór síðan árið 2011 í Fjölbrautaskólann við Ármúla og kláraði stúdentinn árið 2013 þá 36 ára gömul.
Þessi stelpa bætti við sig námi í FÁ árið 2014 og útskrifaðist af 2 brautum sem Læknaritari og heilbrigðisritari.
Núna er þessi stelpa orðin 42 ára og ný byrjuð í sagnfræði við Háskóla Íslands.
Ég Dagrún Þórný Marínardóttir er þessi stelpa sem þú sagðir að það yrði ekkert úr.
Takk fyrir að hafa trú á mér.”
