Það er náttúrlega gömul brella sem Ásmundur Friðriksson notaði í Kastljósinu í kvöld að stilla upp akstursmálum sínum og viðbrögðum við þeim sem einhvers konar togstreitu milli borgar- og landsbyggðar. Þegar málin eru komin í þann farveg er hægt að fara að þrasa endalaust um aukaatriði. Borg á móti sveit.

Og annað kunnuglegt bragð er að segja að maður sé lagður í einelti af fjölmiðlum.

En auðvitað snýst þetta ekki um landsbyggðarfólk annars vegar og 101-rottur hins vegar (Ásmundur hefur væntanlega ætlað að nota orðið „miðbæjarrottur“ sem er þekkt, hitt hefur ekki heyrst fyrr, hliðstæða væri að tala um „sveitavarginn“).

Heldur einfaldlega að fara að settum reglum.

„Viljum við hafa þingmenn á landsbyggðinni eða viljum við bara að allir séu 101-rottur?“ spurði Ásmundur. En staðreyndin er sú að Alþingi gerir margvíslegar ráðstafanir til að auðvelda landsbyggðarfólki að sitja á þingi, eins og lesa má í reglum um þingfararkostnað.

Svo er heldur ekkert sem bendir til þess að Íslendingar vilji ekki hafa landsbyggðarfólk á þingi. Fjarri því.  Til dæmis er atkvæðavægi þannig á Íslandi að landsbyggðin hefur meiri þingstyrk en íbúafjöldinn gefur til kynna – misvægið er allt að tvöfalt. Fátt bendir til að þetta sé að fara að breytast.