Það má lesa á forsíðu Morgunblaðsins að þriðjungur bóksölu hafi gufað upp síðan 2010. Tölur í þessa veru hafa verið á kreiki um nokkra hríð, en þarna er staðfesting á þessu. Þetta er í raun hrun í sölu og þá væntanlega líka lestri bóka – hjá bókaþjóðinni, eins og hún hefur verið kölluð.
Bækur eru enn keyptar og gefnar á jólum – en manni skilst að það verði æ sjaldgæfara að fólk kaupi bækur til eigin nota. Í lífsstílsþáttum sjónvarps, þar sem farið og skoðað inn á heimilum fólks, sjást aldrei bækur. Þeim hefur verið útrýmt.
Skýringarnar á þessu eru varla svo flóknar. Það er alls ekki svo að skrifaðar séu eða gefnar út verri bækur. Það eru komnir aðrir miðlar sem ryðja bóklestri burt. En ef miðað er við árið 2010 þá er það tíminn þegar fólk fór að ánetjast samskiptamiðlum. Þessir miðlar eru býsna andsnúnir bóklestri – þeir bjóða upp á annars konar örvun heilabúsins og hún hefur reynst vera býsna ávanabindandi.
Fátt bendir heldur til annars en að bóklesturinn haldi áfram að dragast saman. Þeim fjölgar sífellt sem líta aldrei í bók. Lestrarátök munu lítt duga gegn þessu.
