Boris Johnson, utanríkisráðherra Bretlands, sagði í gær að geltið í Trump væri verra en bit hans og að Bretar hefðu tækifæri til að gera góðan díl við Trumpstjórnina.
Theresa May bauð Trump í viðhafnarheimsókn til London. Það gæti orðið vandræðalegt á ýmsan hátt. Líklega brýst út gífurleg mótmælaalda og svo er sagt að ráðgjafar Trump vilji helst ekki hitta Karl prins vegna skoðana hans á loftslagsmálum. Þeir óttast að prinsinn fari að lesa yfir hausamótunum á honum.
Þröstur Ólafsson hagfræðingur skrifar stuttan pistil á Facebook og spyr hvaða vegferð Bretland er á þegar forsætisráðherrann fer um heimsbyggðina, hittir Trump og býður honum í heimsókn en er síðan mætt til Tyrklands að njóta samvista við Erdogan – hvað segir þetta um afstöðu bresku stjórnarinnar til lýðræðislegra vestrænna stjórnarhátta?
Ég hef verið haldinn þeirri áráttu um nokkuð skeið að reyna að færa fram rök fyrir yfirburðum vestræns, lýðræðislegs stjórnfyrirkomulags. Nú brá mér hins vegar í brún við að fylgjast með ferðalögum Theresu May, forsetisráðherra Breta, en Bretland er eitt af elstu, reyndustu og stöðugustu lýðæðisríkjum heims. Hún heimsækir Trump forseta og leggur heiður og sæmd Stóra-Bretlands að fótum Trumps og býður honum í drottningarlega ofurheimsókn til London. Það mætti halda að verið væri að heiðra stjórnmálaskörung sem aukið hefði hróður og frægð Bretlands áratugum saman.
Þetta gerir hún, þrátt fyrir að Trump hafi fótum troðið mannréttindi ,spottað og hótað flóttamönnum og sett lýðræðilegar leikreglur a.m.k. tímabundið til hliðar. (Hræddur er ég um að Elísabetu bregði í brún við að heyra talsmáta forsetans). May stundi því uppúr sér að yfirlýsing Trumps um gagnsemi pyntinga og nauðsyn lokunar landamæra fyrir ákveðnum trúarhópum og þegnum tiltekinna landa væri bandarískt innanríkismál. Það var ekki fyrr en hún var komin í skjól í Downingstreet sem hún var neydd til að segja að þessi ummæli Trumps eða tilskipun, væri ekki endilega til fyrirmyndar eða göfugt til eftirbreytni.
Næsta heimsókn hennar var til Erdógans, þess tyrkneska, sem afnumið gefur réttinn til frjálsrar fjölmiðlunar, fangelsað hefur tugþúsundir án dóms og vill koma á nýrri stjórnskipan í landi sínu þar sem lýðræðisleg vinnubrögð og starfshættir eru ekki nema að nafninu til. Eftir að hafa fengið Erdógan til að lofa að gera myndarlegan vopnakaupasamning við Bretland sneri hún aftur heim sátt og sæl í geði. Nú er að bíða eftir heimsókn hennar til Orbans og Pútíns. Sic transit gloria mundi.
