Það eru tíðindi ef satt er að Vinstri græn og Framsókn hafi átt í viðræðum um stjórnarmyndun. Í Morgunblaðinu segir að Katrín Jakobsdóttir og Sigurður Ingi Jóhannsson hafi farið yfir málin og „sett punkta á blað sem væru grundvöllur viðræðna“.
Ennfremur segir að Bjarna Benediktssyni sé kunnugt um þessar viðræður og að eitt af því sem þau vilji kanna sé hvort þetta gæti verið „valkostur í stjórnarsamstarfi við Sjálfstæðisflokkinn“.
Þetta er að sönnu nokkuð seint í rassinn gripið, því Bjarni er í stjórnarmyndunarviðræðum við Viðreisn og Bjarta Framtíð. Benedikt Jóhannesson sagði um áramótin að það væru 87,5 prósent líkur á stjórnarmyndun.
Á vinstri vængnum er þetta kölluð hægrisinnaðasta stjórn lýðveldistímans – svo eitthvað hlýtur VG að vilja gera til að koma í veg fyrir að hún líti dagsins ljós. En hún hefur tæpan meirihluta og innan Sjálfstæðisflokksins eru margir sem vildu frekar stjórn með Framsókn og VG, kæra sig til dæmis alls ekki um breytingar í sjávarútvegsmálum eða þjóðaratkvæðagreiðslu um ESB-viðræður. Séu þessar fréttir sannar getur Bjarni Benediktsson ekki lengur sagt að ekkert annað stjórnarsamstarf sé mögulegt en D,A,C – Engeyjarstjórnin eins og hún hefur verið kölluð.
Sigurður Ingi Jóhannsson flutti á gamlárskvöld ræðu í Ríkisútvarpinu sem vakti athygli, ágæta ræðu. Hann talaði meðal annars um peningastefnuna, háa vexti, en líka um stöðu íslenskunnar, útlendingamál og umhverfismál – það var flest á þann hátt að ætti að falla VG-urum vel í geð.
Það má ekki dyljast neinum að það verður töluvert átak að ná þeim metnaðarfullu markmiðum sem sett hafa verið, en þeim verður ekki náð nema allir leggi sitt af mörkum. Verkefnin í Sóknaráætlun loftslagsmála miða að því að virkja sem flesta og finna skynsamlegar lausnir. Það hefur orðið vitundarvakning í þjóðfélaginu og ég skynja að okkur hefur orðið ágengt. Ísland á að vera í hópi ríkja sem eru fremst í flokki í loftslagsmálum, hvort sem það er í notkun endurnýjanlegrar orku og loftslagsvænum lausnum heima fyrir, eða í alþjóðlegri samvinnu.
Milli Alþýðubandalagsins, forvera VG, og Framsóknarflokksins voru á árum áður gagnvegir, þessum flokkum gekk afar vel að starfa saman. Katrín og Sigurður Ingi gætu vel unnið saman, sýnist manni. Katrín hefði kannski átt að tala við Framsóknarflokkinn aðeins fyrr, hann stendur í raun miklu nær VG en Viðreisn nokkurn tímann.
En það sem stendur í mönnum, og ræður hugsanlega úrslitum, eru átökin innan Framsóknarflokksins og óvissan um hvernig þau þróast. Staða Sigmundar Davíðs Gunnlaugssonar og möguleg aðkoma hans að ríkisstjórn getur einfaldlega skipt sköpum.
VG-arar hjóta hins vegar að spyrja sig hvort þeir vilji vera innan stjórnar og hafa áhrif eða utan stjórnar í eilífri stjórnarandstöðu og nær algjöru áhrifaleysi, nú gegn mjög eindreginni hægristjórn? Eða til hvers eru þeir í stjórnmálum?
