Ég var lítill strákur í Laugardalshöll þegar Björgvin Halldórsson var kosinn poppstjarna ársins 1969. Þá fór Bjöggaæðið á flug á Íslandi. Það birtust fréttir í blöðunum af ungu fólki sem átti að hafa brotið í sér part af framtönn til að líkjast goðinu.

Ég viðurkenni að á þessari miklu poppmessu hélt ég með Trúbroti sem þá var nýstofnuð hljómsveit. En fólkinu þótti þau of stór upp á sig í Trúbroti.

Ég man líka eftir Óðmönnum og Jóhanni G. sem spiluðu Creamlög.

Hjálp – það eru næstum fjörutíu ár síðan! Ég hafði brennandi áhuga á tónlist og átti skilningsríka foreldra sem leyfðu mér að fara.

Var mjög progressive á þessum árum þótt ég væri bara níu ára. Ævintýri, hjómsveitin hans Björgvins, var talin bubblegum.

En svo hefur Björgvin bara haldið áfram. Hann er orðinn þjóðargersemi. Ætti skilið að fá verðlaunin sem eru kennd við Jónas þó ekki væri nema vegna þess hvað textaframburður hans er góður – hvað hann fer fallega með íslenskuna í söng sínum.

Mitt uppáhald er Vetrarsólin, eitthvert frábærasta dægurlag sem hefur verið samið á Íslandi og þótt víðar sé leitað. Lagið er eftir annan höfuðsnilling, Gunnar Þórðarson.