Sjálfstæðismaður sem ég hitti í gær spáði því að ríkisstjórnin myndi springa eftir tvö og hálft ár.

Svo hitti ég samfylkingarmann sem sagði að þetta væri stjórnarsamstarf upp á tólf ár. Þessi þingmeirihluti, þessi fjárlagaafgangur – þetta væri of gott til að vera satt.

Flestir spá daufum vetri í pólitíkinni. Það verður sjálfsagt einhver núningur milli stjórnarflokkanna. Um gjaldeyrismálin virðist vera grundvallarágreiningur þótt ekki sé einhlítt að hann fari alveg eftir flokkslínum. Líklega verður niðurstaðan að hér verður sett niður eitt álver í viðbót – þó ekki þrjú eins og sumir sjálfstæðismenn vilja.

Stjórnarandstaðan er afar veik. Tveir foringjar hennar sitja örugglega ekki lengi. Guðni er bráðabirgðaformaður og Guðjón A. virðist vera að fá sig fullsaddan af því að stýra skútu Frjálslynda flokksins. Er hægt að búast við einingu í fjögurra manna þingflokki þar sem Kristinn H. Gunnarsson og Jón Magnússon eru í hópnum?

Svo er það spurning með Steingrím J. Hann fór mikinn í þinginu í gærkvöldi. Samt fannst manni eins og hann væri dálítið að ýkja þegar hann dró upp mjög dökka mynd af efnahagsástandinu. Var hann að tala um Ísland – eða einhvern annan stað?

Annars byrjar Silfur Egils í sjónvarpinu á sunnudaginn – nú á RÚV, en á sama tíma, klukkan 12.30. Það er kostur við pólitíkina að yfirleitt gerist eitthvað óvænt svo allt sem ég skrifaði hér að ofan gæti verið tóm vitleysa.