Það er kominn tími til að stjórnvöld fari að hugsa um neytendur – eða það sem má einfaldlega kalla fólkið í landinu. Það þarf að taka hraustlega á þeim sem hafa getað skammtað sér sjálfir af fjármunum almennings – stundað sjálftöku í skjóli þess hvað neytendavitundin er léleg hér, löggjöf ófullburða eða lögum illa framfylgt.

Þar eru bankarnir fremstir í flokki með vaxtaokri sínu og gengdarlausu peningaplokki.

En það þarf að beina athyglinni að fleirum – til dæmis innheimtufyrirtækjum og þeim sem nota þjónustu þeirra. Alls konar smáskuldir eru núorðið sendar til innheimtufyrirtækja. Oft lenda fara þær þangað þegar mjög stutt er liðið frá gjalddaga. Í innheimtufyrirtækjunum hleðst utan á skuldirnar kostnaður sem fólk er nauðbeygt til að borga. Þetta getur tekið á sig fáránlegar myndir eins og sjá má hér.

Nú segir kannski einhver að fólk geti beint viðskiptum sínum annað – þannig virki frjáls markaður. En það er einmitt ekki hægt. Allir stunda sama ránsskapinn.

Það er semsagt nóg að gera fyrir viðskiptaráðherrann unga. Við hljótum að vona að hann sé í liði með litla manninum.