Við erum að leika ferðamenn í bænum. Í dag fórum við í Þjóðminjasafnið. Þangað hef ég ekki komið í marga áratugi.

Það sem vekur mesta furðu er hvað húsið er lítið. Í gamla daga virtist það stórt – nú virkar það alltof smátt.

Annað sem stendur upp úr er hvað Íslendingar hafa verið lélegir handverksmenn. Þeir hafa legið í bókum, kunnað býsn af kveðskap, en hvað handmenntir varðar hafa þeir verið alveg glataðir.

Auðvitað var lítið efni til smíða í landinu og kannski ekki mikil aðstaða til að stunda stórbrotna málaralist.

Samt er þetta ekki einleikið – en kannski partur af því hversu þjóðin kunni alltaf illa að bjarga sér í þessu landi?

— — —

Kári sá beinagrind af litlu barni með brotna hauskúpu – og fór að gráta.

Það er rétt – hún er mjög sorgleg.