Það er ýmislegt í tillögum hagræðingarnefndar sem er þess virði að skoða.

Sumt er reyndar svo almennt orðað að það nær því ekki einu sinni að vera fyrsta skref í hagræðingarátt eins og þegar rætt er um að að fækka háskólum eða auka samstarf milli þeirra.

En svo eru tillögur sem eru mun sértækari en skila kannski allar mikilli hagræðingu.

Þannig er til dæmis með tillöguna um að sameina yfirstjórn Þjóðleikhússins, Sinfóníuhjómsveitarinnar, Íslenska dansflokksins og Íslensku óperunnar.

Nú held ég að megi fullyrða að í þessum menningarstofnunum sé engin óskapleg yfirbygging og heldur ekki greidd nein ofurlaun. Sinfónían ætti að fá að standa ein og sér, Dansflokkurinn var á árum áður innan Þjóðleikhússins og hugsanlega er fullt vit í því að innlima Óperuna í Þjóðleikhúsið. Þótt Harpa sé glæsileg bygging hentar hún ekki til óperuflutnings nema stöku sinnum – Harpa er tónleikahús ekki leikhús.

Þjóðleikhúsið er hins vegar afar falleg umgjörð utan um óperur – enda voru óperur fluttar þar á árum áður. Þar er hljómsveitargryfja og hljómburðurinn alveg fullnægjandi.

Ein rökin sem hafa verið notuð með því að Óperan sé í Hörpu eru þau að þar rúmist svo margir áhorfendur að minna þurfi að greiða með hverri sýningu. En það er í raun frekar dapurt ef Óperan situr uppi með að þurfa að fylla 1800 manna sal á hverri sýningu, í raun hlýtur það að virka eins og listrænn hemill á starfsemina.

Hvað sem líður fjárhagshliðinni.