Það er ljóst að Harpa varð mun stærra hús en ætlunin var eftir að fjármagnsöfl fyrirhrunsins komust í dæmið.

Svoleiðis fór það, og því verður ekki breytt. Það bættist við hótel og hugmynd um að þarna yrði líka ráðstefnuhöll.

Ríki og borg áttu ekki góða kosti í málinu eftir hrunið.

Það hefði verið hægt að skilja holuna eftir í jörðinni með húsi sem var farið að rísa – til minningar um hrunið. Líklega hefðu þó flestir orðið leiðir á þeim minnisvarða. Það er ekki hægt að liggja endalaust í þunglyndi og sjálfsásökun.

Það hefði verið hægt að moka yfir, en þá hefði verið ónýtt heilmikið fjármagn sem þegar var búið að leggja í framkvæmdina.

Það var valinn sá kostur að halda áfram. Eftir á að hyggja var það eini valkosturinn sem sæmir þjóð sem vill standa upprétt. Menn mættu rifja upp stór menningarverkefni sem ráðist var í þegar þjóðin var mun snauðari en hún er nú, eitt af því sem einkennir okkur sem þjóð er mikill menningarlegur metnaður.

Opnun Hörpu var í raun gleðilegasta frétt eftirhrunsáranna. Loksins kom eitthvað sem hægt var að kætast yfir – vera stoltur yfir. Þetta fallega hús sómir sér afar vel á hafnarbakkanum og er orðið eitt einkennistákn Reykjavíkur. Borgir sem hafa ekki slík mannvirki, sem eru bæði tákn og staðir þar sem fólk safnast saman, rísa ekki undir nafni.

Gestirnir í Hörpu eru komnir á þriðju milljón. Það var í ágúst að talan fór yfir tvær milljónir. Þarna eru haldnar alls kyns skemmtanir. Nú í vikunni spilaði Sinfóníuhljómsveitin í Eldborg, en þar léku líka Dúmbó & Steini. Þannig er húsið líka stærsta félagsheimili landsins.

Allt tal um að loka Hörpu er út í hött. Við munum halda áfram að greiða af byggingunni þótt engin starfsemi sé í henni. Og það yrði okkur til vansa ef þessi bygging stæði auð og engum til gagns. Draugahús af því tagi er það síðasta sem okkur vantar. Við þurfum ekki að næra í okkur þunglyndið fremur en orðið er.

Og það er hægt að leysa vanda heilbrigðiskerfins án þess að vera sífellt að tala um Hörpu í því sambandi. Það er orðið að tuggu. Þar sækir fólk sér andlegt heilbrigði sem er skiptir líka máli, rétt eins og hið líkamlega. Þar er ljós, ylur, tónar, menning, mannlíf.