Ég hef stundum velt því fyrir mér hvers vegna flugvallarmálið vekur svo heitar tilfinningar hjá okkur. Eðli þess er að það getur í raun yfirtrompað öll önnur mál. Flugvöllurinn er nefndur og þá fara allir að rífast, hlaupa svo beint í skotgrafirnar.

Það mætti jafnvel halda að þetta sé mikilvægasta mál á Íslandi – sem það er alveg örugglega ekki.

Anna Theódóra Rögnvaldsdóttir kvikmyndagerðarmaður skrifar litla athugasemd á Facebook sem skýrir þetta betur en allt annað sem ég hef lesið. Ég tek mér það bessaleyfi að birta orð hennar:

„72% þjóðarinnar vill hafa flugvöllinn áfram í Vatnsmýrinni en hversu hátt hlutfall þjóðarinnar notar hann oftar en, segjum, þriðja hvert ár? Eða fimmta hvert ár? Langstærsti hluti landsbyggðarinnar notar þennan flugvöll aldrei nokkurn tímann, samt vill eitthvað sirka 86% fólks sem býr utan höfuðborgarsvæðisins hafa hann áfram í miðborginni! Þessar tölur eru alveg stórmerkilegar og sýna að Reykjavíkurflugvöllur hefur mjög sterka táknræna merkingu, menn líta greinilega svo á að völlurinn sé fótfesta dreifbýlisins í hjarta Reykjavíkur, að það tákni stóran ósigur fyrir landsbyggina ef Reykvíkingar leggi hann niður og endurheimti landið. Um praktík eða þjóðhagslega hagkvæmni þessa Vatnsmýrarvallar er ekki spurt, þetta er meira hitamál en svo. Samt stórefast ég um flugvallarmálið eigi eftir að skipta einhverjum sköpum í næstu borgarstjórnarkosningum, að það verði mál málanna. Ég held að það hafi þegar sýnt sig að Reykvíkingar eru fremur áhugalausir um þennan flugvöll, það eru allt önnur mál sem brenna á þeim.“