Þegar nauðgunarkæran á hendur Agli Gilzenegger kom upp fyrir tveimur árum skrifaði ég pistil hér á vefinn þar sem ég hvatti fólk til að fara varlega. Ég sagði að ekki yrði gert út um sekt eða sakleysi í slíku máli á netinu.

En það var eins og maðurinn væri nánast réttdræpur vegna skrifa og ummæla sem að sönnu má segja að séu ósmekkleg. Það er hins vegar allt annar handleggur en nauðgun sem er alvarlegur glæpur.

Það að vera ósmekklegur er ekki það sama og að vera glæpamaður.

Á þessum tíma losaði ég mig við Facebook-vini sem harðast gengu fram í málinu, létu eins og þegar væri búið að rétta yfir Agli og finna hann sekan. Ég sé ekki eftir því, maður tekur sveig framhjá ofstæki þegar það verður á vegi manns og hví þá ekki á Facebook líka?

Það minnti helst á aðfarir í villta vestrinu þar sem menn foru hengdir í gálga án dóms og laga.

Þetta var ekki vegna þess að ég héldi sérstaklega með Agli, hefði samúð með kynferðisbrotamönnum eða væri í einhverju karlabandalagi. Ég hef afar litlar mætur á Agli, en við búum í réttarríki og hann átti að fá réttláta málsmeðferð eins og aðrir borgarar landsins. Niðurstaðan var sú að hann var ekki ákærður.

Nýskeð birtist grein í blaði þar sem fórnarlambið úr málinu segir sína sögu. Sú grein var lesin víða og vitnað í hana í fjölmiðlum. Egill svarar nú með yfirlýsingu þar sem hann lýsir sinni hlið málsins og vekur vissulega efasemdir um að konan fari rétt með. Um það er ómögulegt fyrir okkur sem fylgjumst með þessu í fjölmiðlum að dæma.

Samt má gera ráð fyrir að rifist verði fram og aftur um þetta mál. Sem er eiginlega glatað.  Þeir sem höfðu hæst um málið á sínum tíma eru þó vonandi búnir að læra að gæta orða sinna.