Við erum að taka upp efni fyrir Kiljuna á Ströndum.

Þar er einstök náttúrufegurð, nokkuð hrikaleg, fátt fólk, mikil saga, selir eru látrum undan ströndinni, en oft má sjá glitta í hval. Við sáum ref skjótast yfir veginn og alls staðar er reki í fjörum.

Þarna eru líka einhverjir verstu vegir á Íslandi.

Strandavegur liggur meðfram snarbröttum hlíðum, maður af mjóum veginum niður í sjó. Í dag var vegurinn holóttur og háll vegna bleytu. Það eru engin vegrið.

Ekki vildi ég aka þennan veg að vetrarlagi – á Ströndum getur oft orðið ansi snjóþungt.

Kannski batna vegirnir einhvern tíma og þá fjölgar ferðamönnunum, því þarna er margt að sjá og undrast. En þangað til það gerist finnst manni að maður sé í hálfgerðri úrvalsdeild fólks sem nær að komast alla leið þarna norður, þar sem vegurinn endar, eins og það hét í bók Hrafns Jökulssonar.