Einn mesti vandi Íslands nú er atgervisflótti.
Fólk sem fer út til náms kemur ekki aftur. Því dettur ekki í hug að gera það vegna lágra launa, hás húsnæðiskostnaðar og einangrunar landsins.
Þeir sem geta komist í góð störf erlendis fara.
Ég hitti lækni sem sagði mér að þeir sem væru eftir væru læknar sem teldu sig vera of gamla til að fara – og svo unglæknar. Nú lesum við um algjöra manneklu á lyflækningadeild Landspítalans.
Svo eru auðvitað þeir sem komast ekki neitt, eins og til dæmis fólk sem byggir afkomu sína og atvinnu á því að nota íslenska tungu. Hún er ekki útflutningsvara fremur en krónan.
Þess vegna erum við fjölmiðlamennirnir og pólitíkusarnir hér áfram. Við erum ekki útflutningsvara og getum haldið áfram að röfla um stöðu landsins þangað til allir aðrir eru farnir.
