Í Kiljunni annað kvöld rekjum við sögu listakonunnar Nínu Sæmundsson eins og hún birtist í nýrri bók um líf hennar og list eftir Hrafnhildi Schram. Ævi Nínu er dramatísk og mikið um óvæntar vendingar.

Hún var sveitastúlka austan úr Fljótshlíð, fædd 1892, ein 15 systkina, sum dóu. Hún brýst til mennta, fer í listaakademíuna í Kaupmannahöfn og verður myndhöggvari fyrst íslenskra kvenna. Í Kaupmannahöfn kynnist hún ungum manni og þau trúlofast, en þau fengu bæði berkla. Þau voru aðskilin, hann andaðist, hún lifði en var veikluð alla sína ævi.

Síðar flytur hún til Parísar, vinnur listsigur þar á stórri sýningu með höggmyndinni Móðurást sem hefur staðið um langt árabil í miðbæ Reykjavíkur. Þaðan fer hún til New York og vinnur annan listsigur, í þetta sinn með höggmynd sem er fyrir utan glæsihótelið Waldorf Astoria.

En kreppan setur strik í reikninginn og hún flytur til Kaliforníu, sest að í Hollywood og tekur þátt í að búa til muni sem eru notaðir í kvikmyndaleikmyndir. En sérgrein hennar voru mannamyndir og hún gerði margar slíkar, meðal annars af leikkonunni Hedi Lamarr. Í Hollywood bjó hún með konu að nafni Polly James, þær voru sambýliskonur í tuttugu ár, en Polly var handritshöfundur, skrifaði meðal annars vestra, til dæmis Roy Rogers.

Á sjötta áratugnum flytur Nína svo heim til Íslands. Hér er reist eftir hana höggmyndin Hafmeyjan í Tjörninni, en hún var sprengd á gamlárskvöld 1960. Einhverjum þótti það fyndið, en í raun var þetta óþokkaverk. Nínu sárnaði mjög og mun varla hafa náð sér af þessu. Hér á Íslandi bjó hún við þröngan kost þar til hún andaðist 1965

Hún var vanmetin hér heima, þessi kona sem hafði unnið við list sína í helstu stórborgum. Hrafnhildur Schram rekur þessa örlagasögu um leið og hún gerir grein fyrir listsköpun Nínu, en á sama tíma og bókin kemur út opnar sýning á verkum Nínu í Listasafni Íslands.

Höggmynd Nínu við Waldorf Astoria hótelið í New York.