Nýja íslenska kvikmyndin Víkin fær slappa dóma hjá gagnrýnanda Vísis, Magnúsi Jochum Pálssyni. Hann gaf myndinni tvær stjörnur af fimm.

Bragi Þór Hinriksson er bæði leikstjóri og handritshöfundur, framleiðandi og klippari myndarinnar. Um er að ræða spennutrylli með Örn Árnason, Margrétu Ákadóttur, Leif Sigurðarsson í aðalhlutverkum.

Myndin fjallar um bandarískan göngumann, Jack, sem tekur eldri hjón, Björn og Áslaugu, í gíslingu í sumarbústað þeirra á afskekktum stað úti á landi. Jack telur að Björn sé faðir hans, afrakstur ástarsambands í Bandaríkjunum. Krafa Jacks um DNA-próf og sífellt ofbeldisfyllri hegðun hans knýr Björn til að spinna upp örvæntingarfullar lygar, á meðan Áslaug leynir eigin aðild að þeirri myrku fortíð sem tengir þau öll saman.

Magnús segir að hann hafi verið reiðubúinn fyrir íslenskan sumarbústaðartrylli. „En stillti sömuleiðis væntingum í hóf við að sjá greinileg fjárhagsleg takmörk myndarinnar.“

Endurtekningarsöm og kraftlítil

Magnús segir að kvikmyndin hafi verið mjög endurtekningasöm, sumar senurnar keimlíkar og að þeim hafi fylgt engar raunverulegar vendingar. Hann var einnig ekki hrifinn af notkun tónlistar í myndinni.

„Tónlist Víkurinnar er samin af Helga Svavari Helgason og er gott dæmi um þetta vantraust á áhorfandanum. Tónlistin er prýðileg og á köflum áhrifamikil en myndinni er hins vegar drekkt í henni. Áhorfendur fá ekki að verða hræddir sjálfir heldur er stöðugt spiluð drungaleg tónlist til að segja þeim að vera það,“ segir hann.

„Stór ástæða fyrir því hvað spenna myndarinnar er kraftlítil er hvað ógnin er illa skilgreind. Áhorfendur fá aldrei almennilega að vita hvað Jack hefur í hyggju, hvert hann stefnir eða hvað hann er tilbúinn að gera,“ segir Magnús en hrósar Leifi fyrir að vera „nokkuð sannfærandi“ í hlutverki Jacks.

„Örn Árnason hefur sérhæft sig í gamanleik mestan part ferilsins og því á nýjum slóðum. Mér fannst hann tjá ótta ágætlega en eiga erfiðara með reiði. Ekki hjálpar að hann þurfi að tala meirihluta myndarinnar á ensku,“ segir hann og heldur áfram:

„Margrét fannst mér í mesta brasinu en Áslaug er líka erfiður karakter. Stöðugt að tuða í Birni og síðan sífellt að ögra Jack þegar hann heldur þeim föngnum. Bjánalegri hegðun hennar er aldrei refsað fyllilega sem hefði verið príma leið til að skapa spennu og ógn.“

Magnús segir að honum hafi liðið eins og það hafi vantað nokkrar lykilsenur í byrjun. „Því áhorfendur skilja ekki fyllilega hvað gerist í lokin,“ segir hann.

Lestu gagnrýni hans í heild sinni hér.