Ragnar var aðstoðarmaður Jóns Sveinssonar aðalþjálfara en tók við við starfi hans eftir að Jón var látinn fara um mitt tímabil. Ragnar hélt Fram að lokum uppi í deildinni en eftir tímabil tók Rúnar Kristinsson við af honum og Ragnar fór til HK.
„Ég var í golfi þegar einhver frá Fram hringdi og lét mig vita að það væri búið að tala við Jón Sveins um að hann yrði ekki áfram. Þeir báðu mig um að halda áfram með liðið þar til þeir myndu finna annan,“ sagði Ragnar.
Kappinn var þó ekki að þeim buxunum að þiggja boðið til að byrja með.
„Í sannleika sagt var ég bara alls ekki að fýla hugarfarið hjá Fram-liðinu, hvernig þeir voru í æfingum og leikjum. Það vantaði allt keppnisskap og vinnusemi. Þetta var ógeðslega mikið af hæfileikaríkum leikmönnum sem vildu bara spila sókn en ekki vörn. Það einkenndi liðið.
Þannig mín fyrstu viðbrögð voru að ég hefði ekki áhuga á þessu. Sérstaklega ekki ef Nonni (Jón Sveinsson) væri farinn,“ sagði hann.
Eftir stuttan umhugsunarfrest ákvað Ragnar hins vegar að slá til.
„Ég spila ógeðslega gott golf og er kominn á sjöundu holu í Grafarholtinu, ég ætlaði að taka níu eða tólf. Svo fæ ég þetta símtal og ég bara þurfti að drífa mig upp eftir. Sem aðstoðarþjálfari getur þú mætt einni mínútu fyrir æfingu liggur við en ég þurfti að mæta fyrr fyrst ég var að fara að stjórna þessu.
Ég hringdi í Nonna á leiðinni og sagði að ég vissi ekki hvað ég ætti að gera. Hann sagði mér að þetta væri bara flott tækifæri fyrir mig og að ég ætti að gera þetta ef mig langaði. Þegar ég mætti á svæðið fann ég fyrir ábyrgðartilfinningu. Þó ég fýli ekki alveg hvernig hlutirnir hafa verið hvað varðar hugarfarið þá gæti ég kannski gert eitthvað í því.“
Umræðan í heild er hér að neðan.
