Samsýning gestalistamanna SÍM Residency opnar í dag kl. 17 í SÍM húsinu að Hafnarstræti 16, 101 Reykjavík. Listamennirnir hafa upplifað hið vætusama sumar sem Reykjavíkingar
lifa við og því fannst þeim viðeigandi að kalla sýninguna Beðið eftir sólinni.
Listamennirnir eru 14 talsins og koma frá 8 löndum. Því má búast við mjög fjölbreyttum verkum þar sem að listamennirnir eru með ólíkan menningarlegan bakgrunn.
Þeir héldu vel sótt listamannaspjall um miðjan júlímánuð og kynntu sig og verk sín, sýningin markar því nokkurs konar lokapunkt á dvöl þeirra í gestavinnustofu SÍM og spennandi verður að sjá hvernig dvölin hefur mótað verk þeirra.
Opnun í dag er frá kl. 17 – 19. Léttar veitingar verða á boðstólnum og allir eru hjartanlega velkomnir.
Sýningin er einnig opin daginn eftir milli kl. 10-15.
Vilma Bader (1969) er áströlsk listakona sem vinnur mikið með endurgerð hversdagslegra hluta og úrvinnslu minninga. Hún vinnur allt í höndunum og leggur mikla áherslu á handavinnuna sjálfa, þó skúlptúrar og tvívíð verk séu hennar helsta yrkisefni þá hugsar hún yfirleitt um rýmið og byggir verkin á innsetningu þeirra.
Theresa Wilshusen (1984) er bandarískur ljósmyndari. Hún hefur lagt áherslu á hversdagslega ljósmyndun þar sem hún nær að grípa augnablik sem eru sveipuð fegurð hins venjulega. Hún hefur nýtt tímann í Reykjavík til að ná snögg-skotum af fólki bæjarins og ekki síst verið dugleg að mynda Drag-menningu miðbæjarins í allri sinni dýrð og hispursleysi.
Pilar Boullosa Alvarez(1987) er spænsk listakona sem hefur unnið mest sem grafískur hönnuður. Hún kom til landsins í þeirri von að ná að einbeita sér frekar að myndlistinni og hverfa frá verkefnavinnunni sem grafískur hönnuður. Pilar vinnur með ljós og birtu og brýtur upp augnablikið með hjálp ljósmyndamiðilsins til að benda á hverfulleika tímans og hið lifandi ljós heimsins.
Theresa Wilshusen (1984) er bandarískur ljósmyndari. Hún hefur lagt áherslu á hversdagslega ljósmyndun þar sem hún nær að grípa augnablik sem eru sveipuð fegurð hins venjulega. Hún hefur nýtt tímann í Reykjavík til að ná snögg-skotum af fólki bæjarins og ekki síst verið dugleg að mynda Drag-menningu miðbæjarins í allri sinni dýrð og hispursleysi.
