Um hálf sex leytið mánudaginn 15. ágúst 1977 voru eldri hjón á ferðinni skammt frá Elliðavatni. Þannig var mál með vexti að þau dvöldust gjarna við vatnið um sumur og fátt sem gaf til kynna að þessi dagur yrði öðruvísi en aðrir. Sú varð þó raunin.
Hjónin óku fram á kyrrstæða, ljósbláa Peugeot-bifreið sem lagt hafði verið gegnt akstursstefnu við afleggjarann að Rauðhólum. Var bifreiðin með sænskt skrásetningarnúmer.
Við nánari athugun varð hjónunum strax ljóst að ekki var allt með felldu. Undir stýri sat ungur maður, Einar Hjörtur Gústafsson, og var verulega af honum dregið. Í sætinu við hliðina var ung kona og litlum vafa undirorpið að hún var látin. Var þar um að ræða Halldóru Ástvaldsdóttur, unnustu Einars.
Skömmu síðar kom þar að Reynir Sveinsson, bóndi á Elliðavatni, og var fjórtán ára dóttir hans með í för. Þegar feðginin komu að bifreiðinni stundi Einar Hjörtur: „Ég skaut mig.“
Nánast í sömu andrá bar þar að þriðja bílinn og sendi Reynir bílstjórann tafarlaust af stað til að gera lögreglu viðvart. Hófst Reynir síðan handa við að stöðva blæðinguna, en Einar Hjörtur hafði skorið á slagæðar á báðum úlnliðum með rakvélarblaði.
Haskaði Reynir sér síðan heim að Elliðavatni, hringdi í lögregluna og ítrekaði hjálparbeiðnina.
Þegar lögreglan kom á vettvang var Einar með .22 kalíbera rússneskan riffill, með sex skota magasíni, í höndunum. Hann veitti þó ekkert viðnám og var opinskár um það sem gerst hafði. Lík Halldóru var flutt á brott og Einari Hirti komið undir læknishendur.
Ekki var unnt að yfirheyra Einar frekar enda illa haldinn á hvort tveggja líkama og sál. Þó lá fyrir að hann hafði skotið unnustu sína nokkrum skotum í háls og höfuð. Síðan reyndi hann að svipta sig lífi með skoti í hjartað. Hann hæfði ekki og kúlan fór í gegnum líkama hans. Greip Einar þá til þess ráðs að skera á slagæðar í úlnliðum, eins og fyrr segir.
Um Einar Hjört og Halldóru var það vitað að þau voru 22 ára og höfðu verið búsett í Nyköping í Svíþjóð í tæpt ár. Þau höfðu komið til landsins með Smyrli þremur dögum áður og hugðust halda heim til Nyköping einhvern næstu daga.
Þegar unnt var að yfirheyra Einar Hjört sagði hann að ástæða þess að hann réð unnustu sinni bana hefði verið einhvers konar uppgjör, án þess þó að fara nánar út í þá sálma.
Að hans sögn höfðu þau ekið út á vegarkafla ekki langt frá Norðlingabraut. Þar hafði hann stigið út úr bílnum og tekið sér riffil í hönd. Síðan skaut hann Halldóru inn um opnar dyrnar. Hann skaut nokkrum skotum og hæfðu þrjú skot Halldóru; tvö í höfuðið og eitt fór í gegnum hálsinn.
Síðan settist Einar í bílstjórasætið og breiddi teppi yfir lík Halldóru. Sem fyrr segir reyndi hann að svipta sig lífi og sagðist hann hafa ekið inn í Rauðhóla með það fyrir augum að láta sér blæða þar út.
Einar var síðar dæmdur til 16 ára fangelsisvistar, en dómurinn síðan mildaður í 14 ár. Hann lést 1979, skömmu eftir að dómur í máli hans féll.
