„Ég á ekki margar minningar um pabba minn sem lést langt fyrir aldur fram. Því dýrmætari eru augnablikin sem lifa í hugskotinu. Lykt, hlátur, háhestur. Ég breytist í stelpuskott. Ein sterkasta minningin er af okkur í sturtu,“ segir Erla Björg Gunnarsdóttir blaðamaður í grein í Fréttablaðinu í dag sem eflaust margir feður tengja við.
Þar fjallar hún um umdeilda ljósmynd sem gekk á Facebook þar sem mátti sjá föður halda á fárveikum syni sínum í sturtu. Sú mynd komst í fréttir fyrir að vera ítrekað eytt á samfélagsmiðlum. Móðir drengsins tók myndina og sagði að á þessum tímapunkti hefðu tilfinningarnar verið að bera þau ofurliði. „Það er svo mikill kærleikur í henni. Thomas var svo þolinmóður og ástríkur og það sést á myndinni,“ sagði móðirin. Hún birti myndina á Facebook og brá þegar hún sáviðbrögðin en henni fannst myndin endurspegla kærleikann á milli föður og sonar. Þess í stað einblíndi fólk á að feðgarnir væru naktir saman í sturtu eða myndin væri of persónuleg, henni ætti ekki að deila á Facebook. Móðirin hefur gert nokkrar tilraunir til að birta myndina, alltaf er hún fjarlægð, sjá frétt Pressunnar hér.
Erla Björg fjallar um myndina og hvernig feður geti lent nánast í vandræðum þegar þeir vilja umgangast börn sín á sama hátt á móðirin. Þeir óttist jafnvel að vera dæmdar af samfélaginu fyrir að koma börnum sínum til aðstoðar.
Erla lýsir sturtuferð með föður sínum. Segir að hann hafi líklega raulað lag með Dire Straits eða Bubba á meðan hann hafi þvegið henni um hárið.
„Ég fæ sápu í augað en harka af mér því ég vil ekki hreyfa við þessari stund. Ég er svo örugg. Með hendur pabba míns um hausinn og ljúfa röddina í eyrunum. Og eldrautt auga.“
Erla greinir frá því að í fyrstu hefði hún talið að fólk væri að deila myndinni af feðgunum á Facebook vegna fegurðar hennar. Svo uppgötvaði hún að myndin hefði verið bönnuð vegna þess að hún þótti ósæmileg. „Ojj. Nakinn karlmaður með nakið barn. En viðbjóðslegt!“
Erla kveðst hafa orðið reið. Þá fékk hún að heyra ýmsar sögur frá vinum sínum. Einn hafði frekar beðið móðurina að setja krem á dóttur sína eftir fall af hjóli þar sem það gæti hljómað að illa ef leikskólakennarinn heyrði dótturina segja að pabbinn hefði sett krem á píkuna. Annar hafi ekki mátt gista hjá sjö ára fótboltastelpum í skála.
Erla bætir við að mikilvægt sé að treysta. Heimurinn sé fallegur þó hann geti verið hættulegur. Þá þurfi fólk að velja á milli þess að treysta eða vera ein, elska eða komast hjá ástarsorg. Hrædd eða lifa.
Erla endar pistil sinn á þessum orðum:
„Fyrir þrjátíu árum þvoði ungur maður stelpunni sinni um hausinn. Hún hlustaði á hann raula og starði á dinglandi typpið sem var einmitt í augnhæð. Það var falleg og mikilvæg stund. Og eðlileg.“
