Aðeins örfáum vikum áður en Sanya Richards-Ross stóð á verðlaunapalli á Ólympíuleikum gekkst hún undir fóstureyðingu. Sanya var um árabil einn allra besti 400 metra hlauparinn og vann hún gullverðlaunin árið 2012 og endaði í þriðja sæti árið 2008.

Í nýrri ævisögu sinni, Chasing Grace, segir Sanya frá erfiðum kafla í lífi sínu í kringum Ólympíuleikanna í Peking árið 2008. Á þeim tíma var hún trúlofuð eiginmanni sínum, Aaron Ross, og ætluðu þau að bíða með barneignir, meðal annars vegna drauma Sanyu um afrek á hlaupabrautinni. Í bókinni lýsir Sanya þessu með þessum orðum:

„Ég var á hátindi ferilsins og búin að leggja hart að mér alla ævi. Á þessu augnabliki virtist ég ekki eiga neinn valmöguleika. Að eignast barn, utan hjónabands, á hátindi ferilsins virtist ómögulegt. Hvað myndu styrktaraðilar mínir, fjölskylda, kirkjan og aðdáendur mínir segja?“

Svo fór að Sanya gekkst undir fóstureyðingu og degi síðar flaug hún til Peking þar sem undirbúningur fyrir leikana hófst. Henni hafði verið ráðlagt að æfa ekki í tvær vikur eftir aðgerðina en lét ráðleggingar lækna sem vind um eyru þjóta. Hún segist ekkert hafa sofið nóttina fyrir 400 metra hlaupið.
Aðgerðin, svefnleysið og tilfinningaflækjurnar tóku sinn toll og endaði hún í þriðja sæti í hlaupinu. Hún vann þó gullverðlaunin stuttu síðar þegar bandaríska sveitin bar sigur úr bítum í 4×400 metra boðhlaupi.

Í bók sinni segist Sanya hafa viljað deila reynslu sinni með lesendum til að hjálpa öðrum ungum konum, sem hugsanlegu eru eða hafa verið í svipuðum sporum og hún. Sanya er ófrísk í dag og segist ekki geta beðið að takast á við móðurhlutverkið með eiginmann sinn, Ross, sér við hlið.