Umsækjandi um stöðu prófarkalesara og málfarsráðunauts hjá RÚV taldi sér hafa verið mismunað vegna fötlunar, þegar hann hlaut ekki ráðningu.

Leitaði hann til kærunefndar jafnréttismála sem komst að þeirri niðurstöðu að RÚV hafi ekki gerst brotlegt í málinu.

Kemur fram í úrskurði að starfið hafi ekki verið auglýst heldur hafði kæranda verið boðið í starfsviðtal fyrir milligöngu Vinnumálastofnunar sem hluti af verkefninu atvinna með stuðning. Kærandi var boðaður í viðtal, en heyrði svo ekki meira frá RÚV þrátt fyrir að hafa verið lofað að vera upplýstur um ákvörðun stofnunarinnar. Taldi kærandi að þarna hafi fötlun hans orðið til þess að hann varð af starfinu.

Kemur fram að um hlutastarf var að ræða, en starfsviðtal hafi ekki gengið vel. Kærandi hafði tekið fram að hann þyrfti næði í starfi og helst vildi hann fá að sinna starfinu í fjarvinnu. Sæmilegt næði sé nauðsynlegt við prófarkalestur og beri yfirmönnum að tryggja slíkt. Ljóst væri að kærandi þyrfti næði og vinnuálag við hæfi vegna fötlunar en ekki stöðugt áreiti frá fréttastofu, sem er við hliðina á prófarkarlestursrými, en kærandi sagði slíkt fyrirkomulag kvíðavaldandi og til þess fallið að framkalla ófagleg vinnubrögð.

RÚV tók fram að ekki hafi staðið til að fjölga prófarkalesurum, en engu að síður hafi kærandi verið boðaður í viðtal. Þar hafi kærandi tekið fram að hann væri ekki tilbúinn til að vinna í opnu vinnurými og undir því álagi sem óhjákvæmilega fylgdi starfinu. Óskaði kærandi sérstaklega eftir að fá að sinna starfinu í fjarvinnu. RÚV tók fram að eðli starfsins vegna þurfi prófarkalestur að fara fram á vinnustöð auk þess sem málfarsráðuneytar þurfa að vera í miklum samskiptum við aðra starfsmenn stofnunarinnar. Ljóst hafi verið af viðtalinu að þetta myndi ekki ganga upp. RÚV ræddi í kjölfarið símleiðis við Vinnumálastofnun og greindi frá niðurstöðu sinni, og taldi RÚV að Vinnumálastofnun myndi greina kæranda frá, þar sem öll samskipti höfðu átt sér stað fyrir milligöngu Vinnumálastofnunar.

Kærunefnd tók fram að enginn annar var boðaður í viðtal eða ráðinn í stað kæranda. Ljóst sé af svörum RÚV að kærandi hafi ekki hentað til starfsins en hvorki sé óheimilt eða ómálefnalegt að ætlast til þess að starfsmenn geti mætt á vinnustöð til að sinna starfi sínu. Fyrir misskilning hafi RÚV ekki tilkynnt kærða ákvörðun sína beint, en það leiddi þó ekki til þess að lög teldust brotin.

Því var niðurstaðan sú að RÚV braut ekki gegn lögum um jafna meðferð á vinnumarkaði.