Scott Estill, bandaríski ferðamaðurinn sem týndist við gosstöðvarnar á Reykjanesi í síðustu viku, segist afar þakklátur fyrir lífsbjörgina. „Að segja að ég eigi líf mitt björgunarfólkinu að þakka er afar vægt til orða tekið,“ sagði Scott í viðtali við RÚV fyrr í kvöld. Hann segist að fundið fyrir miklum kærleik frá íslensku þjóðinni,sem hann muni aldrei gleyma. „Þakka ykkur fyrir, þakka ykkur fyrir. Aldrei hætta að leita,“ segir Scott og bendir á að hefði hann fundist einni klukkustund síðar hefði hann ekki haft það af.
Yfir 300 einstaklingar komu að leitinni á Scott á láði og úr lofti. Hann fannst vestan við Núpshlíðarháls – 4 kílómetra frá þeim stað þar sem leiðir skildu við eiginkonu hans, Becky. Þau voru stödd á Íslandi til að halda upp á uppá 35 ára brúðkaupsafmæli sitt .
„Við förum mikið í langar gönguferðir í Bandaríkjunum. Þetta var í fyrsta sinn sem við skiljumst að í gönguferð.Þegar við urðum viðskila við hvort annað við eldfjallið þá endaði ég með að hrasa á hraungrjóti, sem ég sá ekki, rak höfuðið í og missti meðvitund. Ég veit ekki hvort ég var meðvitundarlaus í nokkra mínútur eða nokkrar klukkustundir. Eins og þið vitið breytist veðrið á Íslandi á augabragði og þegar ég vaknaði var ekkert skyggni. Ég vissi ekki hvar ég var, sá ekki gönguleiðina eða neitt. Í stað þess að fara í rétt átt þá fór ég í öfuga átt og rammvilltist,“ segir Scott í viðtali við RÚV.
„Í síðasta skiptið náði ég naumlega að standa upp en hneig strax niður því nýrun gáfu sig. Ég gaf ekki upp alla von um að ég fyndist en ég var bara ekki viss um að ég yrði á lífi þegar ég fyndist.“ Hann lýsir því svo hvernig að hann hafi orðið var við að leit væri í gangi. Tvisvar eða þrisvar hafi þyrla flogið yfir hann og hann reynt að gera viðvart um sig en án árangurs. „Þegar þær flugu svo framhjá vissi ég ekki hver mörg tækifæri ég fengi til viðbótar.“
Hann segist hafa verið á síðustu metrunum þegar björgunarsveitarfólkið birtist. „Þegar konan kom og ávarpaði mig með nafni hélt ég fyrst að það væri konan mín þótt þær séu ekkert líkar. Ég vissi ekki hver þetta var, hvaða manneskja þetta var, en þetta var það fallegasta sem ég hef séð.“
Hann segist ekki hafa haldið að hann myndi sjá fólk aftur þegar að hann lagðist á jörðina, gjörsamlega yfirbugaður. „Þegar ég sá svo fólk brotnaði ég alveg niður. Eins og tárin sem ég felli núna. Þetta er mjög tilfinningaþrungið. Það er afar gefandi og gott að geta farið úr þessari djúpu lægð að búa sig undir dauðann, ef ég má orða það svo, til þess að sjá konuna mína aftur og loks börnin mín. Það er eitthvað sem ég get ekki lýst með orðum.“
