„Þessi óvissa sem við erum öll að upplifa þessa dagana hefur auðvitað talsverð áhrif á þá sem eru haldnir kvíða. Sérstaklega fyrir þá sem hafa ekki fengið greiningu og meðferð og hafa ekki tól í höndunum til að takast á við þetta,“ segir dr. Ólafía Sigurjónsdóttir sálfræðingur og teymisstjóri OCD teymis Kvíðameðferðarstöðvarinnar og stjórnarmeðlimur OCD samtakanna. Hún hefur starfað mikið með einstaklingum sem haldnir eru þráhyggju- og árátturöskun (OCD.)

Í nýjasta helgarblaði DV er fjallað um kvíða og áráttu á tímum Covid-19 faraldursins. Rætt er við Íslendinga sem eru greindir með heilsukvíða eða þráhyggju- og árátturöskun. Hér fyrir neðan birtist brot úr umfjölluninni.

Ólafía tekur fram að áráttu- og þráhyggjuröskun geti í raun snúist um hvað sem er, og sé ekki eingöngu bundin við sýkla, smit og óhreinindi þrátt fyrir að það sé algengt „þema.“

Hún bendir á flestallir hafi áhyggjur af heilsunni öðru hvoru en þessháttar áhyggjur þurfi ekki endilega að vera einkenni þráhyggju-árátturöskunar. „Þeir sem eru með þráhyggju-árátturöskun festast í hugsunum sínum. Fólk fær óþægilegar og uppáþrengjandi hugsanir og finnst það knúið til að framkvæma áráttuhegðun eins og til dæmis að þvo sér eða sækja í hughreystingu frá öðrum. Það er mismunandi hversu alvarlegur vandinn er en í mörgum tilvikum getur þetta tekið mikinn tíma frá fólki, nokkrar klukkustundir á dag jafnvel allan daginn. Þetta getur haft virkilega hamlandi áhrif og hindrað fólk í að sinna daglegu lífi.

Á þessum tímum þá gefst okkur ákveðið tækifæri til að skilja betur þá sem eru að glíma við þennan vanda. Þetta gefur okkur smá innsýn. Við fáum nasaþefinn af því að vera í þessu óttafangelsi. Það að upplifa eins og heimurinn sé fullur af hættum, ef við fylgjum ekki þessum ákveðnu reglum sé voðinn vís.“