Una Rakel Hafliðadóttir man ekki hvenær síðast leið heil vika án þess að hún varð fyrir aðkasti vegna holdafars síns. Hún er kölluð horrengla, tannstöngull og reglulega spurð hvort hún sé að detta í sundur. Þetta veldur henni mikilli vanlíðan og segir hún að það sé aldrei í lagi að niðurlægja manneskju út af holdafari.
„Ég held að þetta sé eitthvað sem margir ættu að skoða hjá sjálfum sér,“ segir Una Rakel.
Hún opnaði sig um áreitið sem hún verður fyrir í einlægri færslu á Facebook, sem hún gaf DV góðfúslegt leyfi að deila áfram með lesendum.
„Ég er grönn, með lítil bein og hraða brennslu. Ég er heilsuhraust, borða vel og líður vel í eigin líkama. Það er þó eitt sem veldur mér sérlega mikilli vanlíðan. Það er hvað mörgum finnst þeir eiga rétt á því að setja út á holdafar annarra,“ segir Una Rakel og lýsir sinni upplifun:
„Í hverri einustu viku þarf ég að svara fyrir það af hverju holdafar mitt er eins og það er. Vinsælasta spurningin sem ég fæ er þegar ég er spurð út í það hvort ég borði ekkert, sem ég svara yfirleitt eins og asni í baklás: „Jú eg borða mjög mikið,” sem er engin lygi og þeir sem þekkja mig vita það.
Ég er kölluð horrengla, tannstöngull, spurð hvort ég sé að detta í sundur og öðrum særandi orðum. Ég man ekki eftir einni heilli viku þar sem ég hef ekki fengið að heyra að minnsta kosti eitthvað af þessu og fólki virðist finnast mjög eðlilegt að kalla mig þessum orðum eða skipta sér af því hvernig ég lít út,“ segir hún.
„Það er eins og sumir átti sig ekki á því að þeir séu að særa með því að skipta sér af þessu. Og oft er eins og þau haldi að þau séu að hjálpa mér með því að sýna þér hvað þeim ofbýður útlit mitt,“ segir Una Rakel
Í vikunni lenti hún í mjög leiðinlegu atviki í vinnunni. „Samstarfsfélagi minn ákvað, eins og ekkert væri eðlilegra, að taka upp bolinn minn að öxlum til að segja mér að þetta sé nú ekki eðlilegt,“ segir hún.
„Nú eigum við margar flottar fyrirmyndir sem hafa upplifað mikið einelti og áreiti vegna þess hve „feitir“ þær eru, óháð heilsuhreysti. Það er að verða til mikil vitundarvakning á þessu sem er frábært skref fram á við og það væri enn betra ef hægt væri að horfa á þetta líka á hinn veginn. Ég held að þéttvaxnir og grannvaxnir upplifi nokkurn veginn sama áreiti en bara á öðruvísi hátt. Það er aldrei í lagi að niðurlægja manneskju út af holdafari og ég held að þetta sé eitthvað sem margir ættu að skoða hjá sjálfum sér.“
Að lokum segir Una Rakel:
„Komum fram við aðra eins og við viljum að það sé komið fram við okkur. Allir mega taka pláss og allir eru frábærir á sinn hátt.“
