„Þegar ég var 15 ára kom drukkinn maður heim til okkar um miðja nótt. Við höfðum gleymt að læsa útidyrahurðinni, hann kom inn, upp á loft og inn í herbergið til okkar Huldu og settist á rúmið mitt,“ skrifar Jóhanna Magnúsdóttir, sóknarprestur á Kirkjubæjarklaustri og fyrrverandi ráðgjafi hjá Lausninni. Maðurinn átti eftir að verða á vegi Jóhönnu aftur og valda henni mikilli vanlíðan.
Við gerum oft lítið úr okkar upplifunum vegna þess að einhver annar eða önnur hefur lent í mun verra,“ segir Jóhanna og telur það vera mikilvægustu skilaboð frásagnar hennar, en hún er svohljóðandi:
„Þegar ég var 15 ára kom drukkinn maður heim til okkar um miðja nótt. Við höfðum gleymt að læsa útidyrahurðinni, hann kom inn, upp á loft og inn í herbergið til okkar Huldu og settist á rúmið mitt. Ég öskraði með „ómanneskjulegu“ hljóði af skelfingu (hélt þetta væri draugur en ég var mjög myrkfælin á þessum tíma – en skelfingin minnkaði ekki þegar ég sá hver maðurinn var).
Hulda systir svaf í sama herbergi og hélt í svefnrofanum að ég væri orðin veik og það væri kominn næturlæknir til mín. Bjössi bróðir kom stökkvandi og henti manninum út, sem sagðist hafa farið húsavillt.“
Maðurinn bjó í næsta nágrenni og áreitti hana aftur
„Ég man ekki hvort það var fyrir þetta atvik eða eftir að þessi maður sem bjó í næsta nágrenni – flautaði á eftir mér þegar ég gekk í skólann. Ég fraus, gekk alveg stíf – passaði mig að dilla ekki mjöðmunum (hélt ég væri „vandinn“).
Mörgum, mörgum árum seinna – þegar ég var orðin fullorðin, ráðgjafi hjá Lausninni – sterk kona, rakst ég á þennan mann í sjoppu nálægt vinnustaðnum og þá kom frostið aftur – ég bakkaði út. Ég var svo lánsöm að ganga beint í flasið á kollegum mínum hjá Lausninni og gat sagt þeim frá, en mér varð svo kalt að ég þurfti að pakka mér inn í teppi og fékk líka flensueinkenni.“
Gerði alltaf lítið úr áfallinu
„Ég hafði alltaf gert lítið úr þessu – þetta væri ekki neitt. En enn og aftur þegar ég hlustaði á Þórdísi Elvu flytja ljóðið sitt áðan um framkomu við stúlkur /konur þá kom þetta eins og filmubútur fyrir augum mér.
Við gerum oft lítið úr okkar upplifunum vegna þess að einhver annar eða önnur hefur lent í mun verra. En allt sem hefur svona áhrif er stórt fyrir okkur sjálfum.“
Ljóð Þórdísar Elvu hvatti Jóhönnu til að stíga fram
Á alþjóðlega mannréttindadeginum, þann 10. desember, flutti Þórdís Elva Þorvaldsdóttir frumsamið ljóð sitt, Eldgosið, í enskri þýðingu. Þetta ljóð varð Jóhönnu hvatning til að stíga fram með þessa sögu sína. Ljóðið birtist hér að neðan, bæði í texta og flutningi Þórdísar:
