Ég hef eytt ofboðslega mörgum þúsundköllum í barnaleikföng fyrir börnin mín. Leika þau sér með þau? Nei eiginlega ekki. Þetta fer svo sem batnandi eftir því sem þau eldast. Bríet Erna er alveg farin að leika sér með sitt dót. En Eyjólfur Þorri, honum er slétt sama. Að kaupa dót fyrir eins og hálfs árs barn er ekkert nema peningaeyðsla. Já, það tók mig alveg tvö börn að fatta það.

Uppáhalds hluturinn hans Eyjólfs er kústskaft. Hann dundar sér með það allan liðlangan daginn. Hann byrjaði mjög ungur á þessum „skaft áhuga“ sínum. Hann var ekki farinn að ganga þegar hann var farinn að fella niður sópinn til að geta ýtt honum á undan sér.

Flesta daga var drengurinn varla vaknaður þegar hann fór að sópa.

Ég var farin að hafa gríðarlegar áhyggjur af þessu. Ef ég fór með hann í heimsókn eitthvert og hann sá sóp var hann óðar kominn með hann í hendurnar. Ég var farin að halda að þetta væri einhverskonar þráhyggja. Alveg þar til hann skipti um uppáhalds hlut.

Næst var það ryksugan. Ó þvílík hörmung. Þetta er ekkert lítið leikfang, en samt dröslaði hann henni á eftir sér um alla íbúð. Ég gerði allt sem í mínu valdi stóð til að koma honum ofan af þessum ryksugu áhuga hans. Ég reyndi eftir mesta megni að láta hann leika sér með dótið sitt. En ekkert virkaði. Ég meira að segja fór að fela ryksuguna til að hann myndi hætta þessu. Það gekk ekki betur en það að hann stóð vælandi fyrir utan þvottahús dyrnar þar til ég opnaði fyrir honum. Hann vissi sko alveg hvar hún var.

Ég er búin að gefast upp. Ryksugan, sópurinn, sápubrúsar og pottar eru leikföngin sem sonur minn er búinn að velja sér. Svo lengi sem drengurinn fer sér ekki á voða með þessu læt ég þetta kyrrt liggja.

Eitt veit ég allavega, ég mun ekki kaupa leikföng fyrir hann í bráð. Börn þurfa nefnilega ekki allt þetta rándýra dót. Hrísgrjón í flösku eða pottur og sleif duga flestum börnum. Foreldrar vilja gefa börnunum sínum allt sem þeir geta. En af minni reynslu eru 20 leikföng óþarfi fyrir ung börn. Mín skilaboð til ykkar eru „less is more“.

Færslan er skrifuð af Anítu Rún og birtist upphaflega á Vynir.is