Að festast í þröngu rými klukkutímum saman í óþægilegri stellingu er ótti sem margir hafa. Það er nákvæmlega það sem gerðist fyrir tvítugan Reykvíking undir lok árs 1977. Betur fór en á horfðist þegar pilturinn féll niður um stromp og sat þar með hendur fastar yfir höfuð í nærri átta klukkutíma.
„Við heyrðum einhvern hrópa á hjálp en vissum ekki hvaðan hrópin komu,“ sagði Guðrún Eggertsdóttir, íbúi að Kaplaskjólsvegi 63 í Vesturbæ Reykjavíkur við blaðamann Dagblaðsins þann 27. desember árið 1977.
Ónefndur tvítugur piltur hafði þá fallið niður um strompinn um nóttina og sat fastur inni í veggnum. Fallið var fjórar hæðir, eða nærri 10 metrar.
Guðrún og önnur kona, Helga Óskarsdóttir, gerðu lögreglunni viðvart um piltinn klukkan 13:40. Björgunaraðgerðir voru að hefjast þegar blaðamaður og ljósmyndari Dagblaðsins mættu á svæðið.
„Ég er búinn að vera hérna síðan á annan í jólum,“ sagði pilturinn við blaðamanninn. Hann var blessunarlega ómeiddur en dasaður af loftleysi. Sögðu lögreglumenn piltinn sýna furðulega rósemi.
Innanmál strompsins var aðeins 25 sinnum 26 sentimetrar. Var pilturinn því klemmdur með hendur fyrir ofan höfuðið, algerlega pikkfastur.
„Ég er ekki meiddur en mér líður illa, það er svo lítið loft hérna. Eru þeir ekki að koma með loft?“ spurði pilturinn. Var honum þá bannað að tala meira til þess að ganga ekki á loftbyrgðirnar. Súrefni var svo dælt inn um sótlúguna að neðanverðu.
Eina leiðin til að koma piltinum út úr strompinum var að bora gat á veginn og ná honum út um það. Fengnir voru menn frá Vélamiðstöð Reykjavíkurborgar með höggbora og svo var fundinn staðurinn þar sem pilturinn hlyti að vera.
Það reyndist rétt. Strax við fyrstu borun kom bak piltsins í ljós. Urðu iðnaðarmennirnir að fara mjög varlega til þess að bora ekki í piltinn eða valda honum neinum skaða. Járnabindingar töfðu fyrir boruninni en hún gekk þó glettilega vel. Járnin voru klippt í sundur. Alls tók um einn klukkutíma að bora nægilega stórt gat til þess að hægt væri að koma piltinum út.
Var pilturinn loks dreginn út um gatið og þótti furðulega hress þrátt fyrir reynsluna. Fékk hann fyrst vatn að drekka og var svo fluttur með sjúkrabíl á sjúkrahús til aðhlynningar.
Pilturinn, sem var ekki íbúi í húsinu, hafði verið að drekka áfengi nóttina áður. Prílaði hann upp á þak í gegnum þakglugga og ætlaði niður um annan glugga. Strompurinn stóð í um metershæð á þakinu og náði hann einhvern veginn að falla niður um hann.
Merkilegt nokk þá er þetta ekki í eina skiptið sem Íslendingur hefur fallið niður um stromp. Í mars árið 2003 greindi Morgunblaðið frá því að ungur Reykvíkingur hefði fallið ofan í stromp á heimili sínu við Laugaveg klukkan 7 um morguninn og setið fastur á 4 til 5 metra dýpi.
Hann hafði týnt húslyklinum ætlaði að nota strompinn sem inngönguleið. Hann sat fastur og orgaði á hjálp.
„Ég var farinn að missa mátt í höndunum og mátti ekki miklu muna með björgunina,“ sagði pilturinn.
Nágranni heyrði ópin og gerði lögreglu viðvart. Í þetta skipti gátu slökkviliðsmenn togað piltinn upp um strompinn með kaðallykkju undir handarkrikana.
„Enginn vissi af mér þarna og ég vissi ekki hvernig þetta myndi enda. Ég var alveg eins og litli sótarinn þegar mér var bjargað upp, í rifinni skyrtu og sótsvörtum gallabuxum. Augu, nef og munnur voru full af sóti og ég var bikasvartur,“ sagði pilturinn.
