Sædýrasafnið í Hafnarfirði naut mikilla vinsælda á sjöunda og áttunda áratug seinustu aldar og um tíma var aðsóknin með hreinum ólíkindum.

Jón Kr. Gunnarsson skipstjóri og ritstjóri stofnaði Sædýrasafnið árið 1969 ásamt félögum í Hjálparsveit skáta í Hafnarfirði en hann  var jafnframt forstöðumaður safnsins allt til lokadags. Var starfsemi safnsins meðal annars fjármögnuð með tekjum sem fengust fyrir að fanga háhyrninga fyrir sædýrasöfn víða um heim. Þessi aðferð við tekjuöflun vöktu harða gagnrýni hvalaverndunarsamtaka og var síðar meir lögð af.

Safnið var staðsett neðarlega í Holtinu í Hafnarfirði gegnt álverinu. Gestir gátu þar meðal annars virt fyrir sér seli, hvali, ísbirni, háhyrninga, kengúrur, ljón og apa, auk íslenskra húsdýra.

„Sædýrasafnið, Sædýrasafnið. Apar, ljón og ísbirnir, Sædýrasafnið.“ Þessi auglýsing heyrðist í útvörpum landsmanna á áttunda áratugnum.

Í byrjun níunda áratugarins fór að bera á miklum rekstrarerfiðleikum hjá safninu sem meðal annars mátti rekja til þess að ráðist var í dýrar endurbætur sem síðan borguðu sig ekki, auk þess sem samningar við erlenda dýragarða gengu ekki eftir. Safninu var endanlega lokað árið 1987. Ísland var dýragarðslaust næstu þrjú árin, eða þar til Húsadýragarðurinn í Laugardal opnaði árið 1990.

Hér að neðan gefur að líta nokkrar vel valdar myndir úr ýmsum áttum.