Það er forvitnilegt og ótrúlegt að sjá hvað sumt hefur breyst en annað staðið í stað í íslensku samfélagi á þessum 42 árum sem hafa liðið frá gerð þáttarins.
Dan Rather finnst margt forvitnilegt í sambandi við það hvernig íslenskt samfélag virkar. Við tókum til dæmis ekki við þjórfé, vorum öll í símaskránni og bárum öll eftirnöfn feðra okkar.
Hann fjallar sérstaklega um hversu vinnuglöð þjóð við erum, sérstaklega í erfiðisvinnu og hversu opin við erum þegar kemur að frelsi í kynlífi fyrir hjónaband. Það er augljóst að lítið hafi breyst á þessum 42 árum frá upptöku þáttarins.
Rætt er við þáverandi ræðismann Íslands í Bandaríkjunum, Ívar Guðmundsson, um þá áætlun Íslendinga að selja rafmagnið okkar til Bandaríkjanna, Suður-Ameríku og alveg niður til Vestur-Afríku:
„Ég skil það þannig að það væri hægt að notast við gervihnött til að senda rafmagn til svæðis frá Boston á austurströnd Bandaríkjanna, til Flórida, allt Karabíahafið, alla Suður-Ameríku og alla leið til Vestur-Afríku. Ásamt hluta af Portúgal og Spán.“
Dan Rather bregst við þessari yfirlýsingu Ívars með furðu og finnst þetta ótrúlegt, en Ívar svarar honum af öryggi:
„Það virðist ótrúlegt, en það er ekki ótrúlegt í dag.“
Samkvæmt þættinum, var ástæða þess að við Íslendingar vildum selja rafmagnið í gegnum gervihnött til útlanda, sú að við vildum ekki flóð af útlendingum til landsins þar sem kynstofn okkar væri hreinn, – og þannig vildum við hafa það.
Síðar í þættinum er sýndar svipmyndir af djammi ungmenna á „skólaskemmtun“ í Reykjavík. Einn þambar brennivín meðan annar deyr áfengisdauða.
Sjón er sögu ríkari. Hér fyrir neðan er hægt að sjá fréttina.
