Svona hefst leiðari Fréttablaðsins í dag en hann skrifar Elín Hirst og ber hann fyrirsögnina „Bestu vinir aðal“.
Segir Elín að nú séu bestu vinir aðal mættir til leiks að nýju. Þeim hafi verið færð margs konar auðæfi á silfurfati og hafi fengið aðvörun innan úr stjórn- og fjármálakerfinu skömmu fyrir hrun svo þeir hafi getað forðað háum fjárhæðum rétt áður en Geir Haarde tilkynnti þjóðinni að bankarnir væru fallnir. „Á sama tíma stóðu venjulegir Íslendingar sem áttu fé í bönkunum frammi fyrir því að hafa tapað miklum peningum á meðan að ,,bestu vinir aðal“ gátu forðað sínu fé, að minnsta kosti góðum hluta,“ segir Elín.
Hún segir síðan að Íslendingar séu heiðarlegt og sómakært fólk upp til hópa og hafi engan áhuga á að hagnast á kostnað samfélagsins eða annarra. „Enda leið hinum venjulega Íslendingi virkilega illa á sál og líkama lengi eftir hrun. Ekki bara höfðu menn tapað sparifé sínu, arfi eftir foreldra eða sparifé barna- og barnabarna, heldur upplifðu menn líka sára skömm yfir því að vera Íslendingur og að þetta skyldi gerast í nafni okkar þjóðar. Þessi tilfinning var lengi að hverfa. Nú fjórtán árum eftir hrun gerir þessi skömm aftur vart við sig af fullum krafti. Við felum kjörnum fulltrúum okkar mikla ábyrgð. Við gerum miklar kröfur til þessa sama fólks um að það beri fyrst og síðast almannahag fyrir brjósti. Þegar selja á eigur almennings verður það að gerast í gegnsæju og opnu söluferli. Það verður líka að vera hægt að grípa inn í og stöðva ferlið ef eitthvað fer úrskeiðis. Þetta virðist hafa mistekist algerlega í þessu máli og því verður ekki sópað undir teppi,“ segir hún síðan að lokum.
