Miklar umræður spunnust í gær um sögulega langan ritdóm Hannesar Hólmsteins Gissurarsonar prófessors um bókina Málsvörn Jóns Ásgeirs sem birtist í Morgunblaðinu í gær. Í frétt DV var drepið á helstu efnisatriði dómsins.
Einar Kárason, höfundur bókarinnar, birtir stutta færslu á Fésbókarsíðu sinni í gær þar sem lætur að því liggja að dómurinn sé góð auglýsing fyrir bókina. Hannes leggur orð í belg í innleggi undir færslunni og segist hafa reynt að vera sanngjarn í umfjöllun sinni. Einar samsinnir því að skrif Hannesar hafi verið sanngjörn en þó sé hann ósammála honum í meginatriðum.
Ekki eru allir jafnhrifnir af grein Hannesar. Hinn víðkunni blaðamaður á Vísir.is, Jakob Bjarnar Grétarsson, er rasandi yfir mörgu í henni, ekki síst loðinni athugasemd um kvennamál og gagnrýni á fjölmiðla. Hannes sagði í ritdómnum:
„Menn skynja heiminn á ólíka vegu. Ég efast ekki um, að Jón Ásgeir hafi talið sig ofsóttan. Sannfæring hans um sök Davíðs í því efni virðist vera eins bjargföst og Jóns þumlungs forðum um galdra þeirra Jóns Jónssonar og tveggja barna hans. Það er eins og Jón Ásgeir geti ekki horfst í augu við þá staðreynd, að kvennamál þeirra feðga höfðu aflað þeim skæðra andstæðinga, sem lögðu nótt við dag í baráttunni við þá og töldu sig hafa engu að tapa. Eftir húsleitina í Baugi þyrptust að Jóni Ásgeiri eiturtungur, sem eygðu fjárvon með því að hvísla óhróðri í eyru hans, en æpa uppspuna eftir pöntun út í bæ. Þar var fyrirferðarmestur Gunnar Smári Egilsson blaðamaður, sem átti að baki langa þrotasögu. Gerðist hann eins konar áróðursstjóri Jóns Ásgeirs, sem keypti upp nær alla íslensku einkamiðlana, sjónvarpsstöð, dagblöð og tímarit. Brátt varð Ísland of lítið líka fyrir Gunnar Smára, og vorið 2006 hófu þeir Jón Ásgeir útgáfu dansks auglýsingablaðs, Nyhedsavisen. Ég hef orðið þess áþreifanlega var, að það fyrirtæki hleypti illu blóði í ráðamenn í dönsku viðskiptalífi og jók tortryggni í garð íslensku bankanna, enda gaf Danske Bank út skýrslu skömmu seinna um, að þeir væru sennilega ekki sjálfbærir. Sleit bankinn öllum viðskiptatengslum við íslensku bankana og tók stöður gegn þeim á alþjóðlegum mörkuðum. Einar hefði haft gott af því að lesa bók eftir tvo danska blaðamenn um þetta ævintýri, sem Jón Ásgeir tapaði að minnsta kosti sjö milljörðum króna á, Alt går efter planen. Sýndi Jón Ásgeir þar ótrúlegt dómgreindarleysi. Menn, sem afhenda Gunnari Smára ávísanahefti, eiga skilið að tapa fé.“
Jakob spyr hvaða kvennamál Jóns Ásgeirs það hafi átt að vera sem öfluðu honum andstæðinga? Hann segir athugasemdina vera ósvífna. Ennfremur segir hann Hannes vera að gefa þeirri þrálátu ranghugmynd vægi, að fjölmiðlar séu áróðurstæki. Þá sé fáránlegt að Hannes láti ummæli Davíðs Oddssonar duga til þess að afgreiða fullyrðingar í bókinni sem rangar:
„Þetta er nú meiri lesningin. Ef eitthvað stendur í vegi fyrir söguskýringum Hannesar þá er bara valtað þar yfir með flírulegt bros á vör:
„Það er eins og Jón Ásgeir geti ekki horfst í augu við þá staðreynd, að kvennamál þeirra feðga höfðu aflað þeim skæðra andstæðinga, sem lögðu nótt við dag í baráttunni við þá og töldu sig hafa engu að tapa.“
Hvaða kvennamál Jóns Ásgeirs eru það sem öfluðu honum skæðra andstæðinga?
Hversu ósvífinn er hægt að vera?
„Einar leysir verkefni sitt af prýði, þótt hann vinni það sér til hægðarauka að taka alloft upp beina kafla úr ritum annarra.“
Wtf, frá Hannesi?
Og svo gengur þessi þráláta ranghugmynd þarna í gegn og aftur eins og rauður þráður, að fjölmiðlar séu áróðurstæki en ekki að þeir eigi að þjóna lýðræðislegu hlutverki með hlutlægri upplýsingagjöf og séu þannig mikilvægir í sjálfu sér.
„Segja má, að ástandið á fjölmiðlamarkaðnum íslenska hafi verið eins og það er nú á samfélagsmiðlum í Bandaríkjunum, þar sem örfáir menn ráða öllum flutningi frétta og gagna.“
Sem sagt, ástandið var betra fyrir Fréttablað þegar Mogginn var nánast í einokunaraðstöðu? Þá var friður. Þá var hægt að ljúga með þögninni. Þetta segir auðvitað meira um þá sem þessu halda fram en þá sem spjótin eiga að beinast gegn. Hannesi og co hefur aldrei nokkru sinni tekist að sýna fram á hvaða flokkspólitísku tauma Jón Ásgeir á að hafa verið að draga. Áttu þeir feðgar, flokksbundnir Sjálfstæðismenn, að vera einhverjir ægilegir agentar Samfylkingarinnar? Flokkshollustan er sannarlega forheimskandi.
Svo spyr Hannes Davíð út í eitt og annað sem fram kemur í bókinni og hefur það til marks um að hitt og þetta sé vitleysa?!
„Ég spurði Davíð um þetta, og tók hann því víðs fjarri. Þetta væri fullkominn uppspuni.“
Er þetta eitthvað grín?“
Að sjálfsögðu svarar Hannes fyrir sig en umræðurnar má lesa með því að smella á tengilinn fyrir neðan.
https://www.facebook.com/einar.karason/posts/10225569873772760
