Alma Möller, landlæknir, sagði við Fréttablaðið í morgun að hægt væri að komast langt áfram með skimunarverkefni yfirvalda við landamærin, án aðkomu hjúkrunarfræðinga, ef til verkfalls þeirra kæmi. Hægt væri að fá aðra heilbrigðisstarfsmenn til að koma að vinnu við sýnatöku og vel yrði hægt að leysa úr málinu þar sem hjúkrunarfræðingar taki ekki þátt í greiningu sýnanna.
Þórólfur Guðnason, sóttvarnalæknir, tók undir þetta sjónarmið, að fleiri stéttir gætu sinnt þessu, en sagði þó ekki ljóst hvort hægt yrði að halda skimun við landamærin áfram ef til verkfalls hjúkrunarfræðinga kæmi.
Þessi orð Ölmu fóru alls ekki vel í formann Félags íslenskra hjúkrunarfræðinga, Guðbjörgu Pálsdóttur, sem gagnrýndi Ölmu harðlega fyrir ummælin í frétt RÚV.
Hún sagði aðkomu hjúkrunarfræðinga meiri en að stinga pinna upp í nef fólks:
„Ég er algjörlega ósammála þessu. Þetta skapar náttúrlega hættulegt fordæmi upp á framtíðina að ætla að láta aðrar stéttir ganga í störf hjúkrunarfræðinga og það á þeim forsendum að það sé kjaradeila í gangi, en ekki sé verið að viðhafa hefðbundið verklag. Það er þannig að öllu jöfnu að það eru hjúkrunarfræðingar sem að taka þessi strok og það er ekkert að ástæðulausu. Að baki störfum hjúkrunarfræðinga liggur langt nám og færni og mikil reynsla og númer eitt, tvö og þrjú snýst þetta um öryggi sjúklinga. Þetta er ekki eitthvað bara að setja pinna upp í nef á fólki og síðan snúist þetta allt um úrvinnslu sýnisins. Það er mjög mikill misskilningur.“
Þá nefndi hún einnig að aðrir gæti vissulega sinnt þessu, en það gangi ekki til lengdar. Hún óttaðist einnig að þetta myndi ýta undir atgervisflótta úr stéttinni og hún myndi taka þetta upp við stjórnvöld:
„Já, að sjálfsögðu gerum við það. Ég hef þegar átt nokkur samtöl og mun halda áfram að eiga þau því ég trúi því ekki fyrr en í fulla hnefana að þau ætli sér að gefa þetta fordæmi upp á framtíðina. Ef að þetta er reyndin, þá má líka skoða hlutverk hjúkrunarfræðinga í þessum sýnatökum til framtíðar yfirhöfuð.“
