Slóvenski heimspekingurinn og marxistinn Slavoj Zizek hefur lengi verið eitt helsta ljós vinstri hreyfingarinnar í heiminum. Það verður þó að segjast eins og er að stundum er Zizek býsna óútreiknanlegur og hikar ekki við að fara gegn meginstraumshugmyndum. Hann hefur til dæmis verið gagnrýninn á það sem kallast pólitískur rétttrúnaður.

Í grein sem hann skrifar á vef RT nefnir hann Klausturmálið íslenska. Það er ekki auðvelt að fanga það sem Zizek segir í greininni í fá orð, en í fyrirsögn segir að hinar útbreiddu sjálfsásakanir og sektarkennd í samtímanum þjóni hagsmunum ríkjandi valdhafa.

Zizek fjallar meðal annars um MeToo hreyfinguna og hvernig er hægt að eyðileggja mannorð á augabragði á samskiptamiðlum – þannig að varla nein von er um uppreisn æru, bara krafan um eilífa iðrun.

Zizek nefnir hvernig mörkin milli einkalífs og opinbers lífs þurrkast út og ræðir í því sambandi um Klaustursmálið. Hann segir að nokkrir íslenskir þingmenn hafi þverskallast við að segja af sér eftir að þeir notuðu gróft orðbragð um konur og fatlaða baráttukonu á bar. Nafnlaus áheyrandi hafi sent upptöku á fjölmiðla.

Zizek segir að hliðstæðan sem komi í hugann sé hinn grimmúðlegi hraði sem er viðhafður fyrir byltingardómstólum – þetta sé reyndar líking sem sumir sem aðhyllast MeToo noti. Slíkar öfgar séu nauðsynlegar á fyrstu stigum róttækra breytinga, sé þá sagt.

En Zizek andmælir því – það er best að kynna sér grein hans til að skilja röksemdirnar – og segir að hreinsanir af þessu tagi séu til marks um að byltingin hafi farið út af sporinu og tapað róttækninni.

Zizek er umdeildur maður. Í síðari hluta greinarinnar segir hann að vinstri hreyfingin fari villur vegar þegar hún tali fyrir auknum innflutningi fólks og opnum landamærum. En það er önnur saga.