Í eina tíð voru á kreiki sögur um Íslendinga sem fóru í sólarlandaferðir og fylltu töskur sínar með Bragakaffi og Ora niðursuðuvörum. Þeir voru vissir um að kaffið í útlöndum væri ódrekkandi, maturinn óætur og líklega eitraður.

Rifjast einhvern veginn upp við þessa tilkynningu frá utanríkisráðuneytinu.

Einhvern veginn finnst manni samt óþarfi að senda matvæli til mesta matarlands í veröldinni.

Við skulum svo vona að landsliðið freistist ekki til að borða kræsingarnar kvöldið fyrir leik – væri kannski frekar ráð að bjóða andstæðingunum í mat?  Frakkar eru miklir matmenn, kannski væri nóg að skilja kjötið eftir á tröppunum hjá franska liðinu – með skammti af brúnni sósu og sultu?

(Það má svo minna á að einn frægasti sigur íslensks fótboltaliðs var þegar hingað kom úrvalslið frá Kaupmannahöfn árið 1919. Lið Reykjavíkur náði að sigra danska liðið glæsilega, 4-1, og er skýringin talin vera sú að daginn fyrir leik var Dönunum boðið í langan reiðtúr – og voru að farast úr harðsperrum.)

Stuðningsmenn eiga að ganga fyrir

Nú þurfa menn að sjá til þess að stuðningsmenn Íslands í Tólfunni komist á leikinn í París. Annað gengur hreinlega ekki. Tólfan á að ganga fyrir. Það verður þá bara að hafa það þótt eitthvað fyrirfók eða stjórnmálamenn komist ekki á leikinn – þegar pólitíkusar fara að láta sjá sig á íþróttaleikjum er það hvort sem er yfirleitt í sjálfsupphafningarskyni, í von um að eitthvað af íþróttafrægðinni sáldrist yfir þá. En yfirleitt er almenningi alveg sama hvort þeir eru þarna eða ekki.