Það er orðin til frásögn, sem maður heyrir bergmála hjá öllum erlendum íþróttafréttamönnum, um þjóðina sem fjárfesti í fótbolta. Litla landið sem lætur ekkert aftra sér. Gervigras, góður vinnumórall og metnaður – „Við gætum öll lært mikið af þeim,“ þráast þeir hér í EM-stofunum.

Þetta skrifar Fríða Garðarsdóttir á Facebook í framhaldi af hinni miklu umfjöllun um frammistöðu Íslands á Evrópumótinu í fótbolta. Hún heldur áfram og ályktanirnar sem hún dregur er eiginlega það besta sem maður hefur séð af þessu tilefni – betra en allt sem fjölmiðlamenn, stjórnmálamenn eða forsetaframbjóðendur hafa sagt.

Ég kaupi. Það var fjárfest í gervigrasi. Það er varla til það litla krummaskuð á landsbyggðinni sem dreymir ekki um upplásinn íþróttavöll til að þjálfa landsliðskandídata. Margir vellir voru byggðir í góðærinu og eftir hrun gáfumst við ekki upp. Börnin og íþróttirnar voru víða látin ganga fyrir í forgangsröðuninni um áframhaldandi uppbyggingu – hjól atvinnulífsins og klára prósjektin og allt það. Þið munið.

Allt er þetta hið besta mál! Við erum komin í fokkin 16-liða úrslit! JÖSS! Og nú megið þið ekki misskilja mig!!! Ég vil ekki taka neitt frá fótboltanum. Gó á allt heimsins gervigras! En lærum! Lærum – eins og dönsku íþróttafréttamennirnir vilja gera – af fótboltaævintýri Íslands.

Fjárfestum í menntun! Fjárfestum í heilbrigðisþjónustu! Fjárfestum í nýsköpun. Gervigras er kennsluefni og geislalækningatæki. Þjálfaraþjálfun er endurmenntun og launakjör. Komaso! Gerum betur – víðar! Áfram Ísland!