Maður getur leyft sér að vona að bandaríski popparinn Justin Timberlake hafi breytt Evróvision keppninni með spilamennsku sinni í gærkvöldi. Timberlake var mörgum klössum ofar en aðrir flytjendur sem komu fram þetta kvöld.

Hann er náttúrlega heimsstjarna, en þetta felst líka í því að Timberlake var með lifandi tónlist. Hann hafði fjölda hljóðfæraleikara og söngvara á sviðinu – og þetta var live.

Eitt af því sem manni sýnist vera að fara með Evróvision er að allir nota playback – tónlistin er flutt af tölvudiskum, hið eina sem er lifandi er eitthvað af söngnum. Þannig verður þetta gelt eins og karaókí.

Vonandi fara aftur að sjást hljóðfæri á sviðinu – eða má það ekki?

https://www.youtube.com/watch?v=NFRpUJ0m1nA

En það má reyndar fagna sigri Úkraínu sem komu í keppnina og sigruðu með lag og texta sem hefur þó einhverja þýðingu – krafan um algjört innihaldsleysi í Evróvision er máski orðin aðeins of stíf.

Lagið fjallar um hryllilegar þjóðernishreinsanir á tíma Stalíns. Þar er sungið um Tartara á Krím, en það voru miklu fleiri þjóðir sem urðu fyrir slíkum brottflutningi fyrir stríðið, eftir stríðið og meðan á því stóð: Pólverjar, Litháar, Lettar, Eistar, Tsétsénar, Ingusetar, Grikkir sem bjuggu á Krímskaga, Finnar sem bjuggu í Karelíu og svo má halda áfram að telja.

Rússar bregðast æfir við, en það er ágætt að þeir séu minntir á þessa ljótu fortíð sem þeir vilja ekki kannast við á tíma vaxandi þjóðrembu og yfirgangs. Og eins og flytjandinn, Jamala, sagði – þetta fjallar líka á sinn hátt um 2014.